Yunus’um[1]
Sezai Bey ve Yunus’un ilhamıyla
Yüzyıllar sonra da senin sofrandan
Gönlümüz doyuyor derviş Yunus’um
Karanlık kalplere Tanrı izniyle
Bir güneş doğuyor ermiş Yunus’um
Sen sevdirdin bize Hak erlerini
Kadir Mevla’yı ve Peygamber’ini
Her şeyin bildirdin yerli yerini
Hakk’a kendisini vermiş Yunus’um
Her sözü gönülde kutlu bir yemiş
Dalları cennetten yere eğilmiş
Attığı her tohum bin meyve vermiş
Güneşçe her gönle girmiş Yunus’um
“Aşk gelicek cümle eksikler biter”
Gül gelince elbet bülbüller öter
Kenan, eteğini tutsan bu yeter
Göğe bir seccade sermiş Yunus’um
Kenan Erdoğan