Gönül bazan bülbülle bazı da bir güllesin
Gülşende şükûfeyle, lâleyle sümbüllesin
Dem-i muhabbet gelip telle dil bir olunca
Sürsün sabâh-ı haşre hiç durmasın söylesin
Tel de dil de Allâh der yeter ki gönül desin
Kenan Erdoğan
GEEEEELLLL!
I
Uzandı bir el,
Ve içimden koptu bir tel
Geeellll!
Bir söyledi bin dinledi
Mevlana neyle inledi
Geeeelllll!
Kim olursan yeter ki geell!
Yık şu bentlerini ey sel
Ferhat kadar değil misin?
Deeellll!
Kim olursan yeter ki geell
İçindeki nefs devinin
Uçsun başına binası
Çeell!
Gittiğin yerler yabancı
Gezdiğin yerler yadel
Geelll
Mevlana neyle inledi
Beni bu ney frenledi
Geeell!
II
Kendi düşen ağlamazmış,
Kalk!
Bak, bunlar da düşmüşlerdi
Hepsi ağaç oldu şimdi
Geeelll!
Kendine gel
Bu kuvvet sende oldukça
Aşacaksın nice engel
Geçeceksin nice çöl, bel
Geeeelll!
Yeter ki gel,
Kendine gel!
III
Uzandı bir el
Ve içimden koptu bir tel
Geeellllllll!
Çağırma çöllerde ya leyll
Geeeeellllllllll!
Kenan Erdoğan