Umudun Adı: Kar
“Bin yıldan uzun bir gecenin bestesidir bu.
Bin yıl sürecek zannedilen kar sesidir bu.”
Yahya Kemal Beyatlı
Kar demek beyazlık, saflık, apaklık, demektir. Kar demek doğanın kendini bembeyaz bir yorganla örtmesi ve tekrardan neşvü nema olacağı âna kadar derin bir uykuya dalması demektir. Kar demek çocukluğa gidilen heyecanın, mutluluğun, huzurun adı demektir. Kar demek çocuklar gibi şen olup karların içine kendimizi bırakmamız demekti. Kartopu oynarken hiç kimsenin yüzüne gelen kartopundan dolayı birbirine kem gözle bakmadığı, adeta yüze gelen kar değil de arkadaşın, dostunun bir eli, bir nefesi, bir sırrıymışçasına karşılanan bir hisse kapılmaktır o an.
Ülke olarak bir vakittir darda kalmış bir vaziyetteydik ki hâlâ o halin içinde sayılırız. Dünyanın her yerinde olduğu gibi salgının ülkemizde geldiği boyut, bu salgınla ilgili alınan tedbirlerden dolayı evlere kapanmamız hem sosyal hayatımızı hem de iç dünyamızı derinden etkilemiştir.
Evlere, odalara hapsolduğumuz, birbirimizle teknolojinin imkânları çerçevesinde görüştüğümüz, sanal bir hayatın içerisinde yaşamaya başladığımız bu zamanlarda bugüne ve yarınlara dair sükûtu hayal yaşadığımız bu anlarda bir umuda, bir ışığa, bir silkinişe ihtiyaç duyduğumuz bu vakitlerde ülkemizin üzerini bir gelinlik gibi örtmeye başlayan bu kar; umudun, sevincin, yeniden dirilmenin, yarınlara dair bir muştunun habercisi olmuştur.
Bizi adeta askere giden oğlunu bekleyen babanın gözlerindeki o sessiz bekleyiş gibi, nazlı yârinden bir çift tebessüm bekleyen âşığın ızdırabı gibi bekleten bu beyaz güzellik gelişiyle solgun yüzlerimize bir çift gülücük koymuş, bedenimiz ve ruhumuz tekrardan uyandırmış, pencerelere, balkonlara, sokaklara, bayırlara, dağlara doğru tekrardan bir akın başlatmıştır.
Küçüklüğümüzden kalma bir öğreti vardır o da her bir kar tanesini bir meleğin yeryüzüne indirdiği, hiçbir kar tanesinin diğerini rahatsız etmediğidir. Meleğin zihnimizdeki masumluğu ile karın beyazlığının çağrıştırdığı anlam dünyası açısından zihnimizde bir illiyet bağı olsa gerekir ki kültürel belleğimizde bu iki kavram arasında bir bağ kurmuşuz.
“Su gibi aziz ol” deriz. Biz karşımızdaki kişinin uzattığı bir yudum suyu yudumlarken, suyla tekrardan hayat buluruz, doğarız hayata onla başlarız, dünyayı terk edip baki hayata geçeriz de son kez suyun günahlarımızı yıkamasına bırakırız kendimizi, toprak onla hayat bulur, canlı ve cansız bütün mahlûkat abı hayatı kana kana içerek her dem yeniden dirilir.
Su … Yağmur … Kar
Hayatın, yaşamın kaynağı, Allah’ın sonsuzluk hazinesinden biz kullarına bir ikramıdır.
Ülkemizin, insanımızın darda olduğu, yarınlara dair bir hayal kırıklığı yaşadığımız bugünlerde yağan kar, gecenin en koyu ânının sabaha en yakın an olduğunu hatırlatsın ve baharda tekrardan uyanan gelincikleri muştulayıp umudun adı olsun.
Mustafa ORAL
FACEBOOK YORUMLAR