SERÜVEN
Bakmıştı giderken ardına,
Ardına kadar birden açılan kapıya.
Kapıdan lanetler okununca,
Baktı, dönüp heybetli yapıya.
Sezmişti tertipleri,
Güvercin ürkekliğiyle,
Reddetmişti, kalbinin
Nazlı nazlı isteklerini,
Ah ne etmişti de bırakmıştı,
Öğrenmeye doyamadığı meşkleri,
Aklıma şaşayım ha şaşayım.
Uydum bir kere haylaz arkadaşa.
Üstüne yaramazlıkları da arttırınca,
Koydular okuldan kapı dışarıya.
Kırdık ipi bir kere, dönülmez?
Adam olmadan eve girilmez?
Büyüklerin afrası-tafrası çekilmez?
Teranelerini doladık tesbih gibi dilimize,
Sıkıntıdan başkası geçmedi elimize.
Aklınızı tezden devşirin başınıza,
Zehir akıtmayın tatlı aşınıza.
Kendinize çeki-düzen verin.
Gelecekten ümitlenin, gayretlenin,
Zorlanın, çekin evvelden zahmeti,
Görün yolun sonunda rahmeti.
15.01.2014 Muammer AZMAK