ÇANAKKALE YÜREKLİ İNSANLAR
Dakikalardır yanındayım, hayranlıkla onları seyrediyorum.
Sanki 99 yıl öncesinden çıkp evime misafir olmuşlar gibi karşımda duruyorlar. Sanki bana bakıp bir şeyler anlatmak istiyor da ben onları anlamıyormuşum gibi bir edayla bana bakıyorlar. Bense biteviye onları seyrediyorum!
Mehmet Oğlu Mustafa. Doğum Yılı: 1296, Mustafa Oğlu İsa. Doğum Yılı: 1309, İsmail Oğlu Numan. Doğum Yılı:1308, Hüseyin Oğlu Veli. Doğum Yılı: 1309. Ortak yönlerimiz çok. Anlatılacak şeyler de öyle. Ancak bir türlü konuya girmeyi beceremiyor ve susuyoruz. Dakikalardır susuyoruz.
Kim oldukların sormadım. Ne iş yaptıklarını da. Nereli olmalarının da bir önemi yok. Yan yana, sırt sırta vermiş öylece bakıyorlardı. İmkanım olsaydı kucaklayacak ve eve getirecektim hepsini.
İmkanım olsaydı sabaha kadar onlarla birlikte olur ve Çanakkaleden bahsetmelerini isterdim. İmkanım olsaydı onlarla beraber toprağa düşmeyi isterdim.
İmkanım olsaydı “vatan” olmayı murad ederdim!
Ama olsun. Onlardan birkaçıyla birlikte olmak ve üstelik karşımda onların hal hareket ve tavırlarını izlemeye durmak bile ne doyumsuz bir şehid kokusudur Ya Rab!
18 Mart. Çanakkale Destanının üzerinden 99 yıl geçmiş. Ancak 1099 yıl geçse dahi unutulmayacak destanların başında gelen Türk’ün Çanakkale’deki haykırışının günümüze yansımasına şahit olabilmek için kıymetli dostum Kenan Tozak Bey’in nazik davetine icabet etmemek olmazdı. İcabet etmemek Çanakkale şehitlerimin, vatanımın ruhunu incitirdi! Kalkıp ailecek Manisa Belediyesi Kültür Merkezi Lale Salonuna ulaştık.
Bizleri karşılayanların Çanakkale Savaşına katılıp şehidlik mertebesine ulaşan Saruhan Sancağı erleri olacağını bilseydim koşarak gider ayaklarına kapanırdım! Bizi karşılayanların karanfil kokuları arasında Al Bayrağıma sarılı olan her birisinin toprağın kara bağrında sıra dağlar gibi duranlar olduğunu bilseydim şehri ayağa kaldırıdım!
Modernlik toprağı serpilmiş şehir derin uyksunda uyumaya devam ediyordu. Lale Salonuna adım atmadan önce uzatılan ve birer karanfile dönüşen şehitlerimin kimlikleri ve bu anlamlı sunum karşısında insanlığımdan, bu günlerde yaşadığımız halimizden utandım. Utandım Saruhan Sancağı, Şehzade Şehir adına...Çanakkaleye sırtını dönerek yatmanın Kıbleye sırtını dönerek yatmakla eşit olduğunu anlamayanlar adına utandım!
“Şiirlerle, Türkülerle, Çanakkale Destanı” Manisa Belediyesi ve Ülkem Kolejinin ortaklaşa düzenlediği bir anma etkinliği. Biliyorum ki bu etkinliğin arkasında gerçek emek sahibi CBÜ öğretim görevlisi Kenan Tozak var. Çanakkele ile ilgili bir konu, bir etkinlik olduğunda Manisa’da akla gelen ilk isim o çünkü. Yine öyle oluyor ve Kenan Tozak Beyin gayretleri Belediye ve Ülkem Kolejinin emek, yürek ve ruh vermesiyle Çanakkale Şehitlerini buralara kadar getirmiş. Neden zahmet edip şehitlerimizi rahatsız etmişler! Halbuki biz gider yüz sürer dua edip bağışlanma dilerdik o kutlu insanlardan! Ama iyi ki yapmışlar, getirmişler ve iyi ki Çanakkale Şehitlerini baş konuğumuz yapmışlar...
Kenan Tozak ve genç yürekli Çanakkale kahramanları gibi salonu dolduranlar ne güzel insanlardır...
Çanakkalenin erleri gözleri ufuklarda bir yerlere bakar gibi konuğum olmaya ve hanemizi onurlandırmaya devam ediyor!
www.tarihistan.org