“Söyle sessizlik,
İçinden geçtiğin nehir;
Nereye akar bilir misin?
İnsanın hikâyesi ana rahminden
Ummana kavuşmanın özleyişindedir. ”
İsmail ZORBA
İsmail ZORBA
([email protected])
SÖYLE SESSİZLİK
Söyle sessizlik, içinden geçtiğin nehir nereye akar bilir misin? Sen melal içinde seyrederken âlemi bir yerinde kanayan yaralar tazelenmekte. Belki gözyaşlarını akıtmıyorsun, belki hüzün yüzünden okunmuyor. Ya gözlerin? Kapatmışsın tüm pencerelerini, çekmişsin dünyaya perdelerini. İçinden geçtiğin nehir bir ummana akmakta.. Farkında mısın, sonbahar vakti gelmekte. Her sonbahar bir veda değil midir, içine gömdüğün tüm yaşanmamışlıklara..
Söyle sessizlik, bu baş eğişin neden? Bir başağın olgunluğundaki bir baş eğiş midir bu. Yoksa bir kabulleniş, teslimiyet ya da bir boş veriş, aldırmazlık. Her neresindeysen bu hesapsızlığın; unutma! Hiçbir ömür kopmaz bağlarla bağlı değildir bu dünyada. Zaman tüm çözümsüz hesapların verildiği an kadardır.
Söyle sessizlik, benliğin kalesine hapsettiğin, üzerine kırk düğüm atıp ardına bıraktığın unutulmuşluklar ne kadar karanlıkta kalacak. Sen yoktan var olmadın ki, varken yokluğun manasına eresin. Doğduğun an kadardır öldüğün ana kadar harcayacağın tüm nefesler. Oysa kelam üzere değil midir verilecek tüm hesaplar!
Söyle sessizlik çaresizliğin boyunduruğunda bir tükeniş midir tüm yaşananlar. Bir mumun ışığında çekilecek sabırca nimetler saklıdır oysa. Nimetin şükrüne varmadan şikâyetçi olamazsın. Ve hiçbir şikayet kendinden olmadıkça hakikatin aydınlığına varamaz.
Söyle sessizlik sen bir sabır yolcusu musun? Hamlığını bilip pişmeye mi durdun? Özünü bilip sözden mi geçtin. Hakikatin sırrında mütebessim şükürler içinde misin? Artık kelama ne gerek var. Seyreyle âlemi gâh gökyüzünden, gâh yeryüzünden. Her duruşunda “Hakk”a selam vardır. Ne gam. Sessizlik sükûta ermektedir.
Söyle sessizlik için için yanan mum misali nura koşan aşka mı talipsin. Bilirsin ki aşk söze durunca bütün sırrını, bütün cevherini kaybeder. Aşk kabulleniştir oysa. Candan vazgeçip kabul edilmeyi dilemektir yardan, ağyardan. Tamamlanmaktır; sabah yelinde, akşam melteminde.. Bülbül gibi figan etmeden gülde can bulmaktır.
Söyle sessizlik nicedir isyandasın, nicedir fırtınalar estirmektesin, nicedir dalgalarca köpürmektesin. Senden bihaberdir oysa bu âlem. Âlem içre bir âlemde kendince yaşarsın. Âlemin sırrına eremeden âlem de senin sırrına eremez. Gözyaşının hükmü bir tebessümde, bir tebessümün hükmü bir damla gözyaşı sırrıncadır. Sükût ehlince gümüş, sükût ehlince altındır. Oysaki insanın hikâyesi ana rahminden ummana kavuşmanın özleyişindedir.
FACEBOOK YORUMLAR