Hacer Görhan: Sokak Cinayetleri:4

                      SOKAK CİNAYETLERİ -4

Hacer Görhan

  Mete duyduğu çığlık sesinden sonra aklına birden geride bıraktığı Gözde geldi ve hızlı adımlarla arabanın bulunduğu yere yöneldi. Bu çığlığın ona ait olabileceği düşüncesi bile nefes almasını zorlaştırıyordu. Hızla arabanın bulunduğu yere geldiğinde Gözde’yi arabada göremeyince iyice korkmaya başladı. Deli gibi etrafta Gözde’yi aradı fakat görünürlerde hiç kimse yoktu. Ellerini başına koyup;

“Onu burada tek başına bırakmamalıydım,” deyip arabanın tekerleğine sert bir şekilde vurdu. Sonra onu bulabilme umuduyla ormana doğru koştu. Uzun bir süre koştuğu için karnındaki sancı onu mahvediyordu. Fakat hiç durmadan devam etti. Sonunda nefesi tıkanınca durup dinlenmeye karar verdi. Ormanın ürkütücü sessizliğinde kalp atışlarını duyabiliyordu. Bunun böyle devam edemeyeceğini düşündü. Yardıma ihtiyacı vardı. Arabaya dönüp yardım çağırmayı düşündü ve arabanın bulunduğu yere doğru hızlı adımlarla ilerledi. Arabaya yaklaştığında şoför koltuğundaki kadını fark edince o çığlığın Gözde’ye ait olmadığını düşündü ve ona bir şey olmadığını bilmenin verdiği mutlulukla derin bir nefes aldı. Hızla arabaya bindi. Gözde’ye hiç bakmadan;

“Bende başına bir şey geldiğini düşünüp ormanda deli gibi seni aradım. Neyse ki bir şeyin yok. Bir an önce buradan gidelim,” dedi. Fakat Gözde’den hiç ses çıkmıyordu. Ona doğru döndüğünde Gözde’nin başını koltuğa yaslayıp gözleri kapalı bir şekilde oturduğunu gördü. Başta uyuduğunu düşünüp birkaç kere seslendi fakat hiç ses gelmeyince Gözde’yi birkaç kez sarstı. Elini Gözde’nin üzerinden çektiğinde elinde gördüğü kırmızı şey onu dehşete düşürdü. Kan. Gözde’ye gözlerini açması için yalvarıyordu. Gözde’nin karnındaki yarıkları görünce annesi aklına geldi. O da aynı bu şekilde öldürülmüştü. Hızla arabadan inip etrafına bakındı. Bunu yapan herkimse onu bulmalıydı. Tüm bu yaşananlar canını acıtıyordu. Hayatındaki herkes birer birer onu terk ediyordu. Zaten kendini hep yalnız hissediyordu. Her şeyini paylaştığı bir tek annesi vardı ama artık o da yoktu. Gözde’yle anlaşabileceğini düşünmüştü. Belki de o diğerlerinden farklıydı. Onunla iyi anlaşacaklardı. Ama artık hiçbirinin bir önemi yoktu. Çünkü o artık yoktu. Sonra aklına şu son günlerde yaşadıkları geldi. Bazı şeylerin farkına varmaya başladı ve kendi kendine;

“ Aslında annem intihar etmedi. Zaten edemezdi de. Kim karnını kusursuz bir şekilde deşebilir ki? Serkan bana yalan söyledi. Annemin canına kıyan o pisliği onlardan önce bulup herhangi bir şey yapmayayım diye bana yalan söyledi. Ama o pislik gelip şimdi de Gözde’nin hayatına kıydı. Bu her kimse etrafımdaki bütün kadınları öldürüyor. Onu bulmalıyım ve herkesten önce ben haddini bildirmeliyim.” Dedikten sonra hızlı adımlarla arabaya doğru ilerledi. Gözde’nin telefonunu alıp polislere haber verdi. Sonrada ormanın derinliklerine doğru gözden kayboldu…