ARZU KURAYŞİ YAZDI: UNUTMAMAK
Gerçek olan tek şey bir gün ona döneceğindir. O güne hazırlan diyor.
05 Nisan 2024 - 12:17
UNUTMAMAK
Yine bir gece daha geçmekte ve ben her gece olduğu gibi bu gece de karalamaktayım satırlarımı.
Bazen gözlerim bir noktada kilitlenmekte, bazen ise karaladığım satırların içinde kaybolup gitmekteyim.
Bazen odamdaki pencereden beni izleyen ve parlamakta olan yıldıza bakakalıyor bazen ise dünyam karanlıkla yeksan oluyor.
Bana bu kadar karanlıkları sevdiren nedir diye düşünürken zihnimde bir bir canlanıyor o sahneler ve bana tek sebep unutmamak diyor. Sonrasında ise unutabilseydim ne olurdu diye düşünmeye başlıyorum. Belki diyorum unutabilseydim bu kadar karanlığı sevmezdim.
Unutabilseydim belki gülüşlerim bu kadar sahte olmazdı.
Belki de herkesi unuturdum. Unutabilseydim…
Ama imkânsız!
Olsun. Karanlık olsun ki aydınlığın değeri bilinsin.
Karanlık olsun ki yıldızlar görünsün. Çünkü karanlık olmadan yıldızlar bu kadar parlamazlar.
Geceler karanlık olsun ki hikâyeleriyle uyuduğum o yıldızı bir kere daha görebileyim. Hikâyelerini dinleyeyim. Dinledikçe de öylece uyuyup kalayım. Bir daha da uyanmayayım. Unutmak için tek çarem bu. Bir daha uyanmamak…
Ama imkânsız! Her gece kâbuslar yüzünden uyanıyor ve yine de yaşamaya devam ediyorum.
Hayatın bana hazırladığı oyunlardan birini seçip oynamaya başlıyorum.
Bir taraftan hayat bana gerçeklerini anlatırken diğer taraftan ise zaman uyuşturur beni.
Her şey bitecek diyor. Bir gün her şeyi unutacaksın diyor. Bir gün seni yaratan hariç herkes unutur diyor. Ve o gündür ki unutmak imkânlı olur.
O gün öldüğün gündür diyor.
Gerçek olan tek şey bir gün ona döneceğindir. O güne hazırlan diyor.
Ve zamanın söylediği gibi her şey bitiyor.
Arzu KUREYŞİ 31.03.2024
Yine bir gece daha geçmekte ve ben her gece olduğu gibi bu gece de karalamaktayım satırlarımı.
Bazen gözlerim bir noktada kilitlenmekte, bazen ise karaladığım satırların içinde kaybolup gitmekteyim.
Bazen odamdaki pencereden beni izleyen ve parlamakta olan yıldıza bakakalıyor bazen ise dünyam karanlıkla yeksan oluyor.
Bana bu kadar karanlıkları sevdiren nedir diye düşünürken zihnimde bir bir canlanıyor o sahneler ve bana tek sebep unutmamak diyor. Sonrasında ise unutabilseydim ne olurdu diye düşünmeye başlıyorum. Belki diyorum unutabilseydim bu kadar karanlığı sevmezdim.
Unutabilseydim belki gülüşlerim bu kadar sahte olmazdı.
Belki de herkesi unuturdum. Unutabilseydim…
Ama imkânsız!
Olsun. Karanlık olsun ki aydınlığın değeri bilinsin.
Karanlık olsun ki yıldızlar görünsün. Çünkü karanlık olmadan yıldızlar bu kadar parlamazlar.
Geceler karanlık olsun ki hikâyeleriyle uyuduğum o yıldızı bir kere daha görebileyim. Hikâyelerini dinleyeyim. Dinledikçe de öylece uyuyup kalayım. Bir daha da uyanmayayım. Unutmak için tek çarem bu. Bir daha uyanmamak…
Ama imkânsız! Her gece kâbuslar yüzünden uyanıyor ve yine de yaşamaya devam ediyorum.
Hayatın bana hazırladığı oyunlardan birini seçip oynamaya başlıyorum.
Bir taraftan hayat bana gerçeklerini anlatırken diğer taraftan ise zaman uyuşturur beni.
Her şey bitecek diyor. Bir gün her şeyi unutacaksın diyor. Bir gün seni yaratan hariç herkes unutur diyor. Ve o gündür ki unutmak imkânlı olur.
O gün öldüğün gündür diyor.
Gerçek olan tek şey bir gün ona döneceğindir. O güne hazırlan diyor.
Ve zamanın söylediği gibi her şey bitiyor.
Arzu KUREYŞİ 31.03.2024
FACEBOOK YORUMLAR