BEYZA AKAR YAZDI: SEVGİ
Goethe der ki “Sevgisiz bir dünyanın yüreğimiz için ne anlamı olabilir?” ve ekler “Sevmek insanca bir şey, ancak insanca sevmeyi bilmek lazım.”
01 Ağustos 2023 - 12:45
SEVGİ
Çiğ süt emmiş canlılar arasından biz insanları farklı kılan şeyin duygularımız olduğuna inanıyorum. Aksi takdirde gelmiş olduğumuz bu imtihan hanesinde hislerimizin yoksunluğu bizleri hayvan-ı natıka olmaya sürükleyecektir. Goethe der ki “Sevgisiz bir dünyanın yüreğimiz için ne anlamı olabilir?” ve ekler “Sevmek insanca bir şey, ancak insanca sevmeyi bilmek lazım.”
Sevgi’nin hepimize doğuştan gelen mucizevi bir duygu olduğu inancını benimsemiş bulunmaktayım. Sevdiklerimiz tıpkı bir pusulanın daima kuzeyi göstermesi gibi benliğimizin kuzeyini açığa vurmaktadır. Sevmeyi ise keskin bir nişancının ateş edeceği esnada tek gözünü kapatmasına benzetmekteyim. Tüm odağını tek bir noktaya toplamak ve haricindeki her noktaya kör olmak gibidir. Sevgi bir duygu iken sevmemek bir duyguyu kullanmamaktır, şayet sevildiğini bildiğin bir kimseyi sevmemek ise kasıtlı ahmaklıktır.
Nefret bir duygu değil, duygusuzluktur. Sevginin noksanlığı, eksikliğidir. Sevmekten kurtulma bahanesine sığınıp ondan uzaklaşmak gibi genel geçer bir hale bürünen insanoğullarının yarattığı bir sevgisizlik. Tıpkı aydınlığın olmadığı yerdeki karanlık veyahut iyiliğin olmadığı yerdeki kötülük gibidir. Sevgisi olmayan bir kişinin atmış olduğu ok; hedefe ulaşır, istikametinden şaşmaz ve tam on ikiye isabet ederse, okun ulaştığı noktanın nefret olduğunu çok iyi bilirim.
Haset, sevginin yeterli gelmesine karşı oluşan nefrettir. Kavuşmak ise nefret edilen yetersiz sevginin sona ermesidir.
Üzüntü yeryüzü ve gökyüzü arasında sıkışıp kalmak gibidir. Dozu olmayan afyondur. Zamanla alışırız, alışırsak bırakamayız. Mutluluk ise kısa vadeli bir rehavettir. Eğer kalıcı olduğunu düşünürsek sevinebiliriz, lakin neşeden sarhoş olsak dahi kapalı bir sonsuzluk içinde yetip gideceğimiz bir gerçektir. Goethe ile başladığım düsturlarıma yine onun ile veda edeceğim. “Tüm okul çocukları gibi dünyanın yuvarlak olduğunu öğrenmenin ne önemi var? İnsanoğlunun yaşamak ve sonunda da huzura kavuşmak için sadece küçücük bir toprak parçasına ihtiyacı var.”
Yaşamaya ve sonunda da huzura kavuşacağıma inanmaya beni her zaman sevgim teşvik eder. Sevgimizin ve sevdiklerimizin parmak izlerimiz gibi kişinin benliğine özgü olduğunu düşünmekteyim. Sevmek ve sevilmek güzeldir. Pusulamızın kuzeyi sevgi iken güneyinin nefret kaldığı bir hayatta hep sevgiyle yaşamanız dileğimle, Allaha Ismarladık.
Beyza Akar 25.07.2023
Çiğ süt emmiş canlılar arasından biz insanları farklı kılan şeyin duygularımız olduğuna inanıyorum. Aksi takdirde gelmiş olduğumuz bu imtihan hanesinde hislerimizin yoksunluğu bizleri hayvan-ı natıka olmaya sürükleyecektir. Goethe der ki “Sevgisiz bir dünyanın yüreğimiz için ne anlamı olabilir?” ve ekler “Sevmek insanca bir şey, ancak insanca sevmeyi bilmek lazım.”
Sevgi’nin hepimize doğuştan gelen mucizevi bir duygu olduğu inancını benimsemiş bulunmaktayım. Sevdiklerimiz tıpkı bir pusulanın daima kuzeyi göstermesi gibi benliğimizin kuzeyini açığa vurmaktadır. Sevmeyi ise keskin bir nişancının ateş edeceği esnada tek gözünü kapatmasına benzetmekteyim. Tüm odağını tek bir noktaya toplamak ve haricindeki her noktaya kör olmak gibidir. Sevgi bir duygu iken sevmemek bir duyguyu kullanmamaktır, şayet sevildiğini bildiğin bir kimseyi sevmemek ise kasıtlı ahmaklıktır.
Nefret bir duygu değil, duygusuzluktur. Sevginin noksanlığı, eksikliğidir. Sevmekten kurtulma bahanesine sığınıp ondan uzaklaşmak gibi genel geçer bir hale bürünen insanoğullarının yarattığı bir sevgisizlik. Tıpkı aydınlığın olmadığı yerdeki karanlık veyahut iyiliğin olmadığı yerdeki kötülük gibidir. Sevgisi olmayan bir kişinin atmış olduğu ok; hedefe ulaşır, istikametinden şaşmaz ve tam on ikiye isabet ederse, okun ulaştığı noktanın nefret olduğunu çok iyi bilirim.
Haset, sevginin yeterli gelmesine karşı oluşan nefrettir. Kavuşmak ise nefret edilen yetersiz sevginin sona ermesidir.
Üzüntü yeryüzü ve gökyüzü arasında sıkışıp kalmak gibidir. Dozu olmayan afyondur. Zamanla alışırız, alışırsak bırakamayız. Mutluluk ise kısa vadeli bir rehavettir. Eğer kalıcı olduğunu düşünürsek sevinebiliriz, lakin neşeden sarhoş olsak dahi kapalı bir sonsuzluk içinde yetip gideceğimiz bir gerçektir. Goethe ile başladığım düsturlarıma yine onun ile veda edeceğim. “Tüm okul çocukları gibi dünyanın yuvarlak olduğunu öğrenmenin ne önemi var? İnsanoğlunun yaşamak ve sonunda da huzura kavuşmak için sadece küçücük bir toprak parçasına ihtiyacı var.”
Yaşamaya ve sonunda da huzura kavuşacağıma inanmaya beni her zaman sevgim teşvik eder. Sevgimizin ve sevdiklerimizin parmak izlerimiz gibi kişinin benliğine özgü olduğunu düşünmekteyim. Sevmek ve sevilmek güzeldir. Pusulamızın kuzeyi sevgi iken güneyinin nefret kaldığı bir hayatta hep sevgiyle yaşamanız dileğimle, Allaha Ismarladık.
Beyza Akar 25.07.2023
FACEBOOK YORUMLAR