AYÇA DURAK:VERİLMEMİŞ MEKTUP

VERİLMEMİŞ MEKTUP

Sevdiğim…

Biliyorum sana asla sevgilim diyemeyeceğim… Çünkü hiçbir zaman bana aşık olmayacaksın. Ama ben sonsuz bir uykuya bedenimi,  Azrail’e ruhumu teslim edene kadar seveceğim seni. Hep sevdiğim adam kalacaksın. Hep gönlümün en rahat köşelerinde oturtacağım seni… Sonsuza kadar kalbimin kralı olacaksın! Fakat ben asla gönlünün prensesi olamayacağım. Bunu bilmek çok canımı yakıyor.

Kalbim büyük bir yangının ortasında. Kurtulmak için dua ediyorum her gün milyonlarca kez ama bana ellerini uzatıp çıkaramazsın yangının içinden. Başka elleri tutuyor dokunmak için delirdiğim ellerin…

Yaşamayı senin yüzünden seviyorum! Ölüme teslim olmaktan sadece ölünce seni sevemeyeceğim, yüzünü bir daha göremeyeceğim için korkuyorum. Bir de ölümün seni teslim alması var ki düşüncesi bile beni deliye çeviriyor. Tanrı’dan senin ölümünü görmemeyi, senden önce ölüme teslim olmayı bile istedim…

Defalarca kavuştuk seninle hayallerimde, defalarca dokundum tenine rüyalarımda… Bu nasıl bir büyüdür almıyor sensizlikten deliye dönen aklım.  Sen benim değilken, imkânsızken, bana yasakken nasıl bu kadar çok sevebiliyorum seni? Bana yaşattığın acıları bile seviyorum ki… Senden gelen her türlü şey kabulümdür bir tanem.

Daha önce hiç arzulamadım bir şeyi bu kadar. Dokunmanın güzelliğini sana dokununca anladım. Sende tattım birçok şeyi. Çok bir şey yaşamadım seninle ama aşkın güzelliğini gördüm.

Dans ettiğimiz o dakikalar ömrümün en güzel anıydı şüphesiz… Aynı pisti değil; aynı ömrü paylaşmışız, sadece o anlarda el ele tutuşmamıştık da hayatın bütün zorluklarına birlikte göğüs germişiz gibiydi.

Güldüğün anlarda sana bakmanın güzelliğini anlatamaz hiçbir kelime. Sensin benim güneşim… Sensizliğe hiç tahammül edemiyorum. Bedenin bedenimin yakınında olsun istiyorum hep… Bir adım bile uzak geliyor senden ayrı. Yanında olmadığım her yer bana gurbet gibi.

Ağladığımda yanımda ol istiyorum hep aşkım. Ve ben çok ağlıyorum… Omuzuna yaslamak istiyorum başımı. Bana sarılmanı istiyorum, teselli etmeni. Kollarında geçirdiğim kısa sürede hissettiğim huzuru bulamadım hiçbir yerde. Hep o huzuru hissetmek istiyorum, hep o güvene ihtiyaç duyuyorum. Saçlarıma dokunduğun, okşadığın zaman değerlendi saçlarım.

Kalbim ağır geliyor bedenime.

Ağır bir yük var üzerimde.

Bayılmak istiyorum kollarına.

Biliyorum bu yorgun bedeni taşıyacak güç var kollarında. Ama kolların bana uzak… Başka bir tene dokunuyor ellerin. Başkasının saçlarını okşuyorsun. Huzurun başkasını güvende hissettiriyor. Ben senin hayalinle yaşıyorum. Bir hayal dünyam var benim. Gerçeklere çok uzağım ama onların farkındayım. Kandırmıyorum kendimi. Fakat sevmiyorum hiç gerçekleri.

Perilerin kalbime koyduğu aşkın bana ceza mı yoksa ödül mü? Bilmiyorum…

Tek bildiğim seni seviyorum.

Seni çok seviyorum!

Ayça DURAK