ZEYNEP YILDIRIM : YİĞİT'İN DESTANI

   YİĞİT’İN DESTANI

Günlerden bir gün,

Türkiye işgal edilmişti,

Halk yenilgiye uğramış idi.

Tükenmişken umutlar, ansızın bir oğlan oldu.

Oğlanın gözleri gömgök idi.

Kömürden de kara kaşları vardı ne kara!

Birden koşar oldu, yürümeden,

Yemek yer oldu, emmeden,

Büyüdü oğul, boylu poslu oldu.

Başladı silahları iyi kullanmaya,

Önünde arkasında iz bırakmadan,

Savaşır oldu düşmanla.

Geniş idi omzu, şahin gibi idi gözleri.

Bir kılıçla koparırdı yüz kelleyi,

Fırsat vermeden, yere sererdi düşmanı.

Onun çok güçlü olmasından etkilendi herkes.

Yalvardılar ona, ülkeyi kurtar Yiğit’im diye.

Kabul etti Yiğit, cesurca,

Artık amacı yaşadığı bölgeyi kurtarmak değil,

Ülkesini kurtarmaktı.

Aldı arkasına ok ve yayı, beline de kılıcını,

Düştü bitmek bilmeyen yollara,

Düşmanı yurttan atmak için.

Aniden çıktı karşısına bir dev,

Devin boyu ağaç kadar idi,

Bacakları da Yiğit in on katı idi.

Kaptı Yiğit kılıcını hemen,

Bir savurdu ki ne savuruş!

Rüzgâr gibi aldı kellesini,

Bir daha savurdu, ikiye bölündü dev.

Devin ölüsünü, nehre fırlattı Yiğit.

Yola koyuldu tekrar.

Baktı arkasına, beyliğinden arkadaşları,

Geliyorlar yardım için,

Sevindi o da bu işe.

Uzun yollar teptiler,

Karşılaşmak için düşmanla,

Alınca haberi düşman, ordu hazırladı.

Yiğit ve arkadaşları baktılar ki,

Karşılarında dağ gibi ordu var.

Geçtiler hemen savunmaya,

Kılıç, ok ve yaylarıyla,

Yere serdiler düşmanı.

Baktıkları zaman etraflarına,

Ölmüştü düşman ordusu.

Göl oluşturmuş kanlar.

Emin olunca başarısından,

Rüzgâr gibi hızla döndüler beyliklerine.

Şölen yaptı büyükler.

Evlendirdiler ay yüzlü Dilruba Hatunla, Yiğit’i,

Kırk gün, kırk gece.

Bitmek bilmez düğünleri.

Güzeller güzeli Dilruba Hatun iki yiğit verdi Yiğit’e,

Biri boğa gibi güçlü mü güçlü Batur,

Diğeri tilki gibi kurnaz ve zeki Tuğrul idi.

15.10.2014 ZEYNEP  YILDIRIM