FETHİ GÖREN ÇINAR

FETHİ GÖREN ÇINAR

Sekiz yüz yıl yaş yaşadım, dem sürdüm
Gördüm Kutlu Bey' in kutlularını
Isparta' ya akan atlılarını
Yazdım, yüz yıllara haber götürdüm
Cilt cilt dizdim yârını
Ben gövdesinden filizler fışkıran
Elmasla aynı kıratta, altınla bir ayar
Seyrettim çökerken Roma diyârını
Tarihim ben
Geçip gidenlere üzüntü
Gelenlere tâlihim ben

Sekiz yüz yıl yaş yaşadım çay kenarında
Firdevs Bey’in vâliliğini de gördüm, bedesteni de
Davraz ötede türküler söylerdi ben beride
Dün destanlar anlatırdı hep, söyleyecek yarın da
Berâberce geldik bugüne kadar
Davraz bir dağ, öylesine çileli, cefâkar
Ki doğumumu bile seyretmiş benim
Öylesine bir dost işte; vefâkâr
Uygun düşer mi söylemesi?
Belki de yâr

Sekiz yüz yıl yaş yaşadım, çay aktı ben büyüdüm
Çocuklar koşuşturup oynadılar gölgemde
Mahalleyi bürüdüm
Düğünlerde ben vardım, ölümlerde, elemde

Hem Hızırım meşreplerince, Umay Ana’yım hem de
Üzerimden yaz kış bulutlar akar
Artık Türklüğün kanı dolaşır bende
İner yağmur, eser rüzgâr, yağar kar
Çakarken şimşekler gümbür gümbür
Ben göklere uzanırım hep özgür
Güneş bile önce Davraz’a sonra bana doğar
Çınarım be kardeşim sekiz yüz yıllık çınar

A. Yılmaz Soyyer