Sevde Betül uğurlu: Führer'in Günlüğü 14

Führer’in Günlüğü 14

Sevde Betül UĞURLU

                                                                             30/01/1909

   Gökyüzü apansız griyle yıkanırken ceketimin önünü biraz daha sıkı kapatıyorum.Yağmurun karla karışık olması yüzümde dayanılmaz bir acı yaratmış durumda.Bugün Viyana’da herkes bir telaş içerisinde.Elinde şemsiyesiyle,bazısı kış hazırlıklarını tamamlamakta gecikmiş,kimisi rutin iş düzeninin kötü hava koşulları yüzünden aksamasından dolayı sitemkar bir yüz ifadesiyle koşuşturuyor.

   Bense birkaç hafta önce,çalıştığım inşaat şirketindeki işçilerin bir daha oraya gidersem beni yapı iskelesinden atmakla tehdit etmeleri üzerine işten ayrıldığım için amaçsızca bir bankta oturuyorum ve günlüğümü yazarken bir yandan insanları seyrediyorum.

   İşsiz kaldığım için kesinlikle üzülmüyorum.Belki uzun siyah sakallarım,kirli,yırtık pırtık giysilerimle sefil bir tablo çiziyor olabilirim ama zaten o iş bana göre değildi.Hayat koşulları beni kendi sınıfımın altında olan insanlarla çalışmaya mecbur kılmıştı.Onlarla kaynaşamamıştım ve bu mecburiyetin yaşadığım olayla ortadan kalkması beni aksine sevindirdi.

   Birlikte çalıştığım o insanlar beni Marksist düşünceye sürüklemeye çalışıyordu.Onlardan duyduğum sözler,benim için büyük bir önemi olan Alman milliyetçisi öğretmenim Ludwig Poetsch’in savunduğu,bana öğrettiği,beynime ve en önemlisi kalbime kazınan ideal Almanya düşüncesinden çok uzaktı.Ne var ki bir süre kendimde onlara karşılık verecek gücü bulamadım.İçten içe bana milliyetçiliğin ilk buruk lezzetini tattıran saygıdeğer öğretmenimin düşüncesini savunma isteğiyle yanıp tutuşsam da yapamıyordum.Oradaki işçiler benden daha çok şey biliyorlardı.Onların söylediği her şeye karşıydım ama kendi bakış açımı haklı çıkarmayı bir süre beceremedim.Çözüm olarak kendime çeki düzen verdim ve her çeşit siyasal yazıyı okumaya başladım.Kısa zamanda öylesine yol katettim ki karşımdaki insanların siyasi ideolojisini onlardan daha çok bilip onlara kendilerinin bile bilmediği şeyleri anlatmaya başladım.İşte onları bana düşman eden şey buydu.

  Ne olursa olsun kim ne derse desin ben kalbime ve beynime kazınan Almanya idealinden vazgeçmem.İdealim uğruna tüm insanlığı kendime düşman edebilirim.Ama yine de vazgeçmeyeceğim ve çok uzak olmayan bir zamanda benimsediğim düşünce tüm Almanya’ya hakim olacak!

                                                                  Adolf Hitler