ŞEHRİM…Rumeysa Ertem

ŞEHRİM…

Yolları tozlu, dumanlı

Caddeleri alımlı, çalımlı

Kaldırımları bir kuru taş

Şehrim…

Engin yüreklim.

Bir köşede esnafı, pastanesi

Diğerinde memuru, hastanesi

Bağırır simitçim ortalıklarda

Şehrim…

Güzel seslim.

Kestane satanı, boza içireni

Çöp toplayanı, para dileneni

Zengini, fakiri, öksüzü, yetimi

Şehrim…

Son bulmayan nehrim…

Gündüzü kalabalıksız geçmez

Gecesi sessizce uyuyamaz

Bir gümbürtü kraliçesi

Şehrim…

Haykıran mehterim.

Güneş doğar, kuşlar cıvıldar

Güneş batar, gece ışıldar

Leyl ışıkları dağılır etrafa

Şehrim…

Mehtaplı gecelerim.

Gitme Şekerci Dede, gitme!

Oku talebe Ahmet, oku!

Oynayın çocuklar, seksek oynayın!

Şehrim…

Esrarlı gündüzlerim.

Sokağı, mahallesi

Yolları, caddesi

Düşmeyen gülüşü, parlayan gözleri

Şehrim…

İmgeli kafiyelerim.

Yumuşak dokunuşu, hoş görünüşü

Güler yüzü, al yanakları

Parkı, bahçesi, kahvesi, dükkânıyla

Şehrim…

İpek güllüm.

Solma gülüm, solma.

Yorulma mehtabım, yorulma.

Tükenme kafiyelerim, tükenme.

Şehrim…

Ağır yüklü askerim.

Rümeysa Ertem

03.03.2013