Mehmet Burak Çeri:Elife İthafen - 3

Elife İthafen - 3

Bir ses vuruyor burçlarıma 
Zamanı dün...
Ve o ses uzaklaştıkça yüklenen bana
Ağır bir sürgün
Uğradıkça ışıklar bilemedim değerini
Anlamadım senin sevgini
Şimdi gölgeler söndürüyor ışıklarımı
Eğerlede yiğidim sür karanlığa atını
Korkma,güneş bekliyor gölgeler ardında sedanı
Var olan bir çekiç sesi ve kor demir
İşliyor kılıcı,karanlığı elbet kesecek emir

Bir kasabaya geliyor sonra 
Yorgunluk dizlerini paralamış
Ama batılı adamlar var orada
Göğe ihanet etmiş
Vardı oturdu oraya yiğit
Rotasını sordu ettiler yanlış teğit
İnanmadı yiğit o adamlara
Sürdü atını bildiği diyarlara
Ama filizlenmişti bir şüphe aklında...
Yinede Allah şaşırtmadı asla.

Bir ara çakallar kovaladı onu
Bir ara yolunu tuttu eşkıyalar
Ama Hak bu yalnız bırakır mu kulunu
Gül yollayıp kokusuyla nurlar doldurdu
Ve Elif geldi Arşı titreten 
Sonra umuda can suyu veren
Yiğit buldu sonunda burçlarına vuran sesi
Zikriyle fikrini bu sese göre düğümledi
Sordular ne oldu diye
Kalbi ve asırları bu aşk ile anlamdırdı
MBÇ