Kış Güneşi
23 Ekim 2023 - 10:02
Kış Güneşi
İrem UZUN
Tenimden tenine bir nehir akardı gün ağarırken. Sadece senin nefes alışlarını duyardım o derin sessizlikte.
Gün, güneşin yüzüne bakmadan ben senin yüzüne bakardım uzun uzun.
Benim güneşim seninle doğardı.
Gözlerinin içinden bakardım kendime aynadan önce. Sendeki yansımam ben miydim, benden kalan mı? Yüzünde tanırdım binbir baharı.
Olmadığım biri gibi miydim yanında?
Gülüşünün kıyısından tanımıştım o yabancı yüzünü. Kalabalıklar arasından seçebileceğim kadar tesadüf değildin oysa.
Derin bir iç hesaplaşma esnasında kalbimin içinde rastladım sana aslında.
Kendi kendime vurduğum o zincirlerden beni kurtarırsın sandım.
Öyle de oldu bir bakıma.
Beni kendimle yeniden tanıştırıp gittin.
Gözlerin senden önce konuşurdu her defasında. Duymazdım bazen içinden dökülenleri, avuçlarımı açar beklerdim.
Kalbini işitir, gözlerini dinlerdim.
Çok uzun bir sefere çıktın şimdi maviliklerin içinde. Uğurladım seni kış güneşi.
Ben mevsimsiz açan bir güldüm.
Öyle toy, öyle narin.
Sağını bile soluna karıştıran.
Sen ise bende tek sağ kalandın.
Bir parça umut ektin içime.
Senin toprağında büyürüm sandım.
Sen o maviliklere yol alıp beni kendinden kurtardın. Bağımı çözüp saldın gökyüzüne.
Yakalayacak olanın sadece sen olduğunu bildiğin ama göremediğin halde.
Uğurladım seni kış güneşi.
Hoş kal, hoşça kal...
İrem UZUN
Tenimden tenine bir nehir akardı gün ağarırken. Sadece senin nefes alışlarını duyardım o derin sessizlikte.
Gün, güneşin yüzüne bakmadan ben senin yüzüne bakardım uzun uzun.
Benim güneşim seninle doğardı.
Gözlerinin içinden bakardım kendime aynadan önce. Sendeki yansımam ben miydim, benden kalan mı? Yüzünde tanırdım binbir baharı.
Olmadığım biri gibi miydim yanında?
Gülüşünün kıyısından tanımıştım o yabancı yüzünü. Kalabalıklar arasından seçebileceğim kadar tesadüf değildin oysa.
Derin bir iç hesaplaşma esnasında kalbimin içinde rastladım sana aslında.
Kendi kendime vurduğum o zincirlerden beni kurtarırsın sandım.
Öyle de oldu bir bakıma.
Beni kendimle yeniden tanıştırıp gittin.
Gözlerin senden önce konuşurdu her defasında. Duymazdım bazen içinden dökülenleri, avuçlarımı açar beklerdim.
Kalbini işitir, gözlerini dinlerdim.
Çok uzun bir sefere çıktın şimdi maviliklerin içinde. Uğurladım seni kış güneşi.
Ben mevsimsiz açan bir güldüm.
Öyle toy, öyle narin.
Sağını bile soluna karıştıran.
Sen ise bende tek sağ kalandın.
Bir parça umut ektin içime.
Senin toprağında büyürüm sandım.
Sen o maviliklere yol alıp beni kendinden kurtardın. Bağımı çözüp saldın gökyüzüne.
Yakalayacak olanın sadece sen olduğunu bildiğin ama göremediğin halde.
Uğurladım seni kış güneşi.
Hoş kal, hoşça kal...
FACEBOOK YORUMLAR