HAKAN ÖZŞANLI YAZDI: KIRGINIM BU ŞEHRE

KIRGINIM BU ŞEHRE

Sözlerim yetim kaldı, oysa
Yolumda murdar dikenler,
Çığlıklarımı duymuyor, duyması gerekenler.
Gül demetleri vardı ellerimde,
Dudaklarımda çocuk masumiyeti,
Şimdi ise kırgınım bu yorgun şehre...

Bu şehir ki aldı içimdeki aşikâr bulutları,
Savurdu beni, ebemkuşaklarının yalnızlığına.
Her şeyden öte,
Attı içimdeki yaralanmış güzellikleri,
Yürümek istiyordum oysa
Sadece yürümek... 
Helezonlara karışmadan
Vahşeti kılıçla öldürmek...
Kırgınım bu şehrin karanlığına…

Bu şehir ki
Acının kekremsi tadını tattırdı bana.
İşkence eden bir cellât gibi
Yakamozlarımı yırtıp tutsak etti beni.
Oysa istediğim
Sadece şehrin elini tutmaktı.
Kırgınım içi karanlık bu şehre...

Gönlü yoksullaşmış insanlar, yılgın dilenci 
Ayağı ökseleyen çocuklar,
Mutluluk şerbetini satamıyorsa eğer,
Demir parmaklıklar kaplamışsa her yanımızı,
Vefa İstasyonunda boynu bükük bekliyorsa garipler,
Kırmızı kiremitler üzerine yağmur yağmıyorsa,
Diriliş müjdelemiyorsa bahar,
Her yanı firavun gururu kaplamışsa,
Zifiri karanlık kokuyorsa her yer,
Postacılar sevenlere mektup getirmiyorsa eğer,
İnsanlıktan çıkmışsa insanlık!
Kırgınım bu şehrin ebabil kuşlarına
Kırgınım... 

18/11/2021 Hakan ÖZŞANLI