Hacer Görhan: SOKAK CİNAYETLERİ -9

SOKAK CİNAYETLERİ -9

  Her şey sanki üst üste gelmişti.  Mete iyice köşeye sıkışmıştı artık. Buradan kurtulabileceğini hiç sanmıyordu. Ama her şey bitemezdi. Alması gereken bir intikam vardı. Yerde acı içinde kıvranırken son günlerde yaşadıkları film şeridi gibi gözlerini önünden geçti. Tam sağlam kolunu kaldırıp teslim olacakken yanında patlayan silah sesi kolundaki ağrısını unutturdu adeta. Mete kendinde bir şey olmadığını fark edince Serkan’a baktı. Serkan sağ dizini tutarak yere oturuyordu. Gözlerini yummuş acı içinde inliyordu. Mete yaralı kolunu tutup hemen onun yanına gitti. “İyi misin?” diye sorduğunda Serkan acı içinde “Bunu kim yaptı?” diye sordu. Mete her şeyi anlatacağı fırsatı bulmuştu. Vakit kaybetmeden her şeyi anlattı. “ Benimde sana anlatmak istediğim şey buydu. Annemin ve Gözde’nin canına kıyan aşağılık bu işte. Serkan bu adam bir süredir peşimde ve etrafımdaki herkesin canına kıyıyor. Kim olduğunu bilmiyorum ve benden ne istediğini de fakat bu iş fazla uzamaya başladı. Selen de buradaydı fakat şimdi ortalıklarda görünmüyor. Ona da zarar vermeden bu adamın işini bitirmeliyiz.” dedi. Serkan cevap vermeyince Mete onu sarstı ve “İyi misin? Olamaz çok fazla kan kaybediyorsun.” Dedi ve acıyla Serkan’ın dizine baktı. Serkan sonunda zar zor nefes alarak “  Şimdiye kadar olanları düşününce seni suçlu bulmuştum. Bunun için üzgünüm. Fakat ben artık hiçbir şey yapamam. Dizim parçalanmış, kıpırdatamıyorum. Benim işim bitti artık.” dedi ve yavaş yavaş hayata gözlerini kapattı. Gözlerinin önünde bir kişi daha hayatını kaybedince Mete tam anlamıyla çılgına döndü. Serkan’ın silahını kaptığı gibi hızlı adımlarla ilerliyordu ki bir ses duydu ve aniden durdu. Sesi daha dikkatli dinlediğinde bu ses bir kadının ağlamasıydı. Mete bunun Selen olabileceğini düşünüp adımlarını iyice hızlandırdı. Ses daha yakınlardan geliyordu. Mete ileride bir ışık gördü ve o yöne doğru ilerledi. Işığın kaynağına geldiğinde ağlayan kadının orada olduğunu gördü. Etrafı dikkatlice inceledi ve kimsenin olmadığını gördüğünde hemen kadının yanına koştu. Bu Selen’di. Sıkıca ağaca bağlanmış ve ağzı bantlanmıştı. Durmadan ağlıyordu. Mete yanına gidip diz çöktü ve yüzünü ellerini arasına alıp; “ Sakin ol! Buradayım. Her şey geçti artık, yanındayım.” dedi. Selen ağlamaya devam ederek başını salladı. Mete hızla Selen’i iplerden kurtardı.  Tam Selen’in ağzındaki bandı çıkaracaktı ki silah patladı. Mete’nin yüzünü acı bir ifade kapladı ve yere yığıldı. Selen o anki panikle Mete’nin elinde tuttuğu silahı aldı ve bütün şarjörü katilin üzerine boşalttı. Hemen Mete’nin yanına geldi. Mete çok kan kaybediyordu. Selen onu sarsıyor ve kalkmasını söylüyordu fakat her şey için çok geçti. Mete katilin öldüğünü bilmiş olacak ki yüzünde kocaman bir gülümsemeyle bu hayata gözlerini yumdu..          

www.tarihistan.org