ESMA KAVAK:HÜZNÜN SESSİZLİĞİNDEKİ ÇIĞLIK

HÜZNÜN SESSİZLİĞİNDEKİ ÇIĞLIK

Hüzünlüyüz dostlar hüzünlüyüz… Şu halimize bakıp da nasıl üzüntülü olmayalım ki. Bir yanda Müslüman kardeşimiz, bir yanda Müslüman biz. Peki, hangimiz ümmetiz? Daha doğrusu hangimiz ümmetliğin manasını idrak etmişiz? Allah’u Teâlâ şöyle buyurmuyor mu? “Kim bir mümini kasten öldürürse cezası, içinde ebediyen kalacağı cehennemdir. Allah ona gazap etmiş, onu lânetlemiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır. “ diye (Nisa: 93)

Biz buna inanmış ve buna amel etmişsek nasıl oluyor da kalkıp din kardeşimizi vurabiliyoruz. Ya da nasıl olur da din kardeşi bildiğimiz bizi vurabilir? Nedir amacımız? Üç beş dönüm toprak mı? Para mı pul mu? Bir de çıkıp demezler mi sulh için savaşıyoruz diye… Kalkıp dördü çocuk beş kişiyi öldürmezler mi? Kusura bakmayın ama siz refahı küçücük çocuğun damarlarında akan kanda mı arıyorsunuz? Bir çocuğu yetim, öksüz bırakmakla mı huzura ereceksiniz? Başınızı yastığınıza koyduğunuzda uyuyabiliyorsanız, ben de biliyorum ki insanlıktan nasibinizi almamışsınız! Bir insan bir insanı sevmeye bilir. Bunu anlarım ama kalkıp da kişisel kinine bir ulusu feda edecek kadar alçalmışsa o zaman bunu anlayamam. Müslüman’ı Müslüman’a kırdırmak da ne demek! O yabancı şu öteki, ben benim, sen sensin. Biz bu kalıplarda düşünmeye devam edersek ne zaman ‘biz’ olacağız? Ne zaman birleşeceğiz? İslam, ırkı, soyu sop’u, asili köleyi bir tutup tek topluluk yani; İslam topluluğunu oluşturmuşken bunu koruyacağımıza kalkıp bir de savaşacakmışız! Dökülen kan onun kanı, benim kanım olmayacak ki dökülen kan Müslüman’ın kanı olacak. Cepheler değişti, eskiden top, mermi menzile atılırdı. Şimdi top mermi menzil yerine evimize atılıyor. Çocuk, kadın, yaşlı demeden, e bunun günahı ne diye düşünmeden hunharca katlediliyor. Sokaklar kan deryası… Çocuklar oyuncak diye merminin boş kovanlarıyla oynuyorlar. Bu şartları düşünüp de savaşa evet demek akıl kârı değil… Belki yeneceğiz, belki ülkemizdeki insanların burnu bile kanamayacak. Peki diğer taraf, onların çocuklarının günahı ne? Üç beş kişinin kararı yüzünden bu acıları onlara yaşatmaya ne hakkımız var? Üstelik biz müminiz, din kardeşiyiz… Bu işten ne biz ne de onlar karlı çıkacak. Başkalarının karı için birbirimizi katletmek ise içler acısı…

Ey resul bilmiyorum şu günleri görseydin ne derdin? Sen, bir kalbi kırmak Kâbe’yi yıkmak gibidir derdin, şimdi ümmeti ümmette kırıyorlar. Ne olacak? İçimdeki şu hüznü dalga dalga göğe salsam kabul etmez ki gök, yağmur olur salıverir yeryüzüne hüznümü. Şu hüznü nakış nakış işlesem yüce dağlara, inler bir zelzeleyle, üzerinden atmak ister. Bir bu gönül kabullenir hüznümü. Bir o aldırış etmeden içinde saklar. O da bu yüzden hep yüreğimi yaralar. ESMA KAVAK 07/10/2112