ANNELER, BABALAR - ÖZGÜR ÇELİK

Anneler ve babalar yani ebeveynler çocuklarına verdikleri terbiyeyle onları büyütüp yetişkin birer birey olarak dünyaya adım atmalarını sağlar. Çocuklar da daha küçükken almaya başladıkları terbiyeyle büyüyüp yaşamını ona göre belirler. Bu konuda yani terbiye konusunda anne ve babaya çok iş düşüyor diyebiliriz. Geçmişte aile terbiyesi nasıl verildiyse tabi ki de değişen yaşam koşulları hesaba katılarak şimdi de ona göre verilmesi gerekir. Bu sayede de geçmişimize sahip çıkmış, örf ve adetlerimizi yaşatmış oluruz. Yani tarihimizi, kültürümüzü, benliğimizi kaybetmemiş onlara olan bağlılığımızı daha da arttırmış oluruz. 

Günümüze bakacak olursak maalesef günümüz çocukları maneviyata çok aç bireyler olarak yetiştiriliyor. Bunun sonucunda çeşitli sorunlar ortaya çıkıyor. Hayata bakış açılarının kötümser olması, hayattan zevk alamamaları, tedirginlik, tatminsizlik vb. sorunlar gibi. Biliyoruz ki bu sorunlar insanı çıldırtabilecek ve hatta intihar edebilecek hale getirebiliyor. Ve bu gibi sorunlarla karşılaşmamamız içten bile değildir. Ki nitekim de böyle oluyor. Yine biliyoruz ki maneviyat duygusunu yaşayacağımız en büyük gereksinim kaynağımız Allah’(c.c.)tır. Onun içindir ki çocukları daha küçük yaşlarda Allah(c.c.)’la tanıştırıp onlara maneviyat duygusu katmalıyız ki gelecekte oluşabilecek özellikle tatminsizlik duygusunu ortadan kaldırabilelim. Konuyla ilgili Kuran’ da geçen şu ayet göze çarpıyor; Kalpler ancak Allah(c.c.)’ı anmakla tatmin olurlar.(Ra’d Suresi, 28. Ayet)

O ki bizi yoktan var eden ve bize hayat verendir. Onun koyduğu kurallara uymak insanoğluna bu kadar zor gelmemeli diye düşünüyorum. Ve O’nu düşünmek bizi hem rahatlatıyor hem de oluşabilecek sorunları önceden gideriyor. Allah(c.c.)’ı çokça zikredip, hayatımızın en baş köşesine  koymalıyız ki O’nun verdiği bu hayatı rahatça yaşayabilelim. Bu konuda ebeveynlerin büyük rol oynadığını biliyoruz. Hatta anne ve babanın çocuklarına verecekleri terbiyenin kendilerininkiyle paralel olduğunu da biliyoruz. Bilmeliyiz. Bu konuyla ilgili aklımda kalan şu anlamlı cümleyi söylemek istiyorum. Anneler ve babalar çocuklarınızı yetiştirmeye doğmadan 20-25 yıl önceden başlıyorsunuz. Bu cümlede de belirtildiği gibi çocukluğumuz nasıl geçtiyse evlatlarımızın çocukluğu da hemen hemen  bizimkiyle aynı şekilde geçecektir. Yani çocukluğumuzda aldığımız terbiye (özellikle ahlak terbiyesi) ne kadar iyi olursa çocuklarımızda o kadar iyi, anlayışlı, kararlı, hoşgörülü, vatanına ve milletine hayırlı bireyler olurlar. İNŞAALLAH.