Anlaşılmayan Diller Sokağı - Furkan İBSAR

Anlaşılmayan Diller Sokağı
 
Sokağını gören pencereden bakarsan;
Titreyen ışıktan sana haykırıyorum.
Bir mors alfabesi kalmıştı sana yazmadığım.
Sağır kaldığın bütün dillerin ardından
Bağırmak neyi değiştirirdi ki...

Şiir bilmezdin, işaret dilini gülünç bulurdun.
Edebiyat; zaten sınavlar içindi.

Bir ihtimal, içimin karanlık oluşundan anlaşılmadığımı düşündüm.
Belki ışıklarla anlatabilirdim.
Yıldızlar karanlığa gömülüydü,
Aklın da göğün diline ermezdi.

Bir ihtimal, soğuk kış aylarında bile oturup,
Sigara içtiğin balkonuna bakan sokak lambasını anlayabilirdin.
Senin üflediğin duman, onun zaman zaman cızırdayan trafosu, titreyen ışığı...
Birbirinize çok şey anlatmıştır.

Çarpmaktan vazgeçmemişse kalbin,
Öyle ya da böyle işitecek.
Kalbin işitmek için kulağa,
Konuşmak için dile ihtiyacı yok.
Doğru ritmi yakalarsam eğer,
Belki sana, seni bile anlatabilir

Peki sen, kalbine mi sağırsın
Yoksa kulağına işkence eden
Bu sahte seslere mi müptelasın...
 
Furkan İBSAR