ŞEVVAL PINAR GÜLER: HEDİYELERİMİZİN NE KADAR FARKINDAYIZ?

                  HEDİYELERİMİZİN NE KADAR FARKINDAYIZ?

            Kimse kimseden önde değildir. Onu farklı buluyorsan eğer o bambaşka biriyse senin için, aslında sen de ona göre farklısın. Yeteneklerimiz bizi öne çıkarmaz aslında, hangi alanda başarılı olabileceğimizi gösterir. Resim yapanı şarkı söyleyenden daha üstün saymak çileği kirazdan üstün saymak gibidir. Çileği körü körüne seven biriyse bunun tam tersini ve çileği savunacaktır. Burada, duygularımız da girer işin içine çünkü. Duygusallık fazlaca belirginleşirse herkesi ilgilendirecek bilginin doğru olma şartı çiğnenir, nesnellikten ve eşitlikten uzaklaşılır.

            Resim yapan şarkı söyleyenden daha başarılıysa burada, her ikisinin de kendi alanındaki dereceleri karşılaştırılmalıdır, alanları değil. Bana göre resim yapmak güzelse bu seni, benim seni ilgilendirdiğim kadar ilgilendirir: benimle ilgilendiğin kadar.

            Okuldaki müzik grubu sayesinde önemli görülen bir öğrenci, sosyal etkinliklere katılmayan bir öğrenciye göre daha öndedir, evet ama bu müzikle ilgilenmesinden değil, kendini bulup uygulayabilmesindendir. Asosyal konumda olan kişi, 1-0 yenik görünse de bu yargı gerçek değildir. Çünkü o da, kendi yeteneği için çalıştığında kendi farkını ortaya çıkarır. Böylece kendi alanındakilere göre iyi olmak için uğraşır. Dağa hızlıca tırmanan birine göre daha gerçekçi resimler yapabilmek için değil.  

            Yetenekler geliştirilmeye öyle açık ve eşsizdir ki bu iyi, bu kötü diye kesin yargılarla birbirinden ayrılamaz. Biz, günümüzü öylece yaşarken farklı alanlarda uğraşılara sahip insanlar, cesaretleri ve emekleriyle bizden öndedir. Biz, içimizdeki kabiliyeti ölümüne saklarken onlar bu yüzden en iyisi kabul edilir. Oysa gerçek olan herkesin farklı olması, herkesin özel olmasıdır.      

            Şimdiye kadar, doğuştan gelen hediyelerimizle ilgili bir sürü iddia ortaya atıldı, yazıldı, çizildi. Yetenekleri keşfetmek lazım denildi, nasıl keşfedeceğimiz sonradan da olsa belirtildi ama biz onları yaşamak için zaman bulamadık. Sıkı sıkıya örülmüş okul yolları zamanımızın büyük bir kısmını kaplamakta. Artıp da bize taşan boş vakitlerde ellerimizde kalemler, boyalar, fırçalar; ayaklarda patenler, kaykaylar; gözlere dokunan kitap satırları; heyecanla karşılanan toplar sahalarda; akıllarımızda yer bulmuş rengârenk hobiler, capcanlı uğraşılar var belki de.

            Önemli olan kendini, bizim kendimizi buluşumuzdan önce bulanın başarısına takılmak değil, ondan ilham alıp öz bizi bulmak için adım atmaktır. Herkes dünya için, kendi için önemli yetilere sahiptir. Farklı olmak yanlışlık değil, doğrunun bir parçası olmaktır. Kendisinin özel olduğunu fark eden her insan, özel işler yapabileceğinin farkında olan insandır. Sonuçta, sahip olduğumuz kadarıyla değil, kullandığımız kadarıyla öndeyizdir.

                                                                 24 / 05 /2013  ŞEVVAL PINAR GÜLER