RÜMEYSA ERTEM: HATIRLAYIN BENİ

Ve o koca hayat, Bir kefene sığacak küçüklükte. Artık Ben unuttum kendimi, Siz hatırlayın beni Okununca selâm minarelerde…

RÜMEYSA ERTEM: HATIRLAYIN BENİ
18 Haziran 2014 - 22:19

HATIRLAYIN BENİ

 

 

 

Yakın mıdır ölüm bana?

 

Bilmiyorum…

 

Kapar mıyım gözlerimi sonsuzluğa?

 

Görmüyor ve duymuyorum…

 

Kapılmışken dünyanın pedallarını döndürmeye,

 

Ben,

 

Âhirlik bisikletimi çürütüyorum…

 

Yakın mıdır ölüm bana?

 

Bilmiyorum…

 

 

 

Zihnimde bir küçük, şeytan var

 

Yüreğimde ise büyüklerin büyüğü Allah var

 

Dönsem yüreğime ben, dönebilsem…

 

Adım atıyorum,  ama gidemiyorum…

 

Hep durduruyor beni, onu sevmiyorum.

 

Dedim ya,

 

Zihnimde bir küçük, şeytan var.

 

 

 

Nefsim uyumuyormuş ya, ben rüyalardayken

 

Tan vakti gökyüzünde ağarıyorken,

 

Bir “Allahuekber” sesi yeryüzünde

 

Uyanamamışım ben, uyanmamışım.

 

Nefsim uyumuyormuş ya, ben rüyalardayken.

 

 

 

Demişlerdi, kalmadı artık aşkın büyüsü

 

Yahut ibadetler olmuş dinin süsü

 

Şimdi burnumda hasretiyle yandığım, o secde kokusu

 

İnsanoğlunda

 

Kalmadı artık aşkın büyüsü.

 

 

 

Gelecekmiş bir çan sesi, bir ezan vaktinde

 

Dağlar oynayacakmış yerinden

 

Beni kucaklayan annem bile

 

Kaçacakmış benden.

 

Ama durun, durun nefsimi uyutamadım hala!

 

Zihnimde bir küçük şeytan, yok olmadı daha!

 

Biraz daha zaman veremez misiniz bana?

 

Korkuyorum,

 

Gelecekmiş bir çan sesi, bir ezan vaktinde

 

 

 

Hayat, hatırlandığı kadardı hani?

 

Hatırlamıyorum ki ben her halimi.

 

Çocukluğum gitmiş elimden, elma şekerim.

 

Bir de o, bezden bebeklerim…

 

Ben unutmuşken benliğimi,

 

Hayat, hatırlandığı kadardı hani?

 

 

 

Kim hatırladı ki ölen çocukları,

 

Gözü yaşlı anaları, yaşlı amcaları?

 

Böyle mi öğretti bize baba ocağı?

 

Selam, barıştı. Selam, dostluktu…

 

Yemeğe değil, selama aç şimdi insanoğlu

 

Yaşayalım biz hatırlamak adına

 

Hem, kim hatırladı ki ölen çocukları?

 

 

 

Azrail’e “Dur!” desen fayda mı eder?

 

Şimdi, birazdan geçecek işte dert keder

 

Mevlana misali, düğün günün gelecek

 

Ve yedi kat sema, sana buyur edecek

 

Söz konusu Rabb’e kavuşmaksa eğer,

 

Azrail’e “Dur!” desen fayda mı eder?

 

 

 

Okununca selâm minarelerde

 

Ölürken verdiğim selamımdır herkese.

 

Bir fotoğraf karesi şimdi elimde

 

Ve o koca hayat,

 

Bir kefene sığacak küçüklükte.

 

Artık

 

Ben unuttum kendimi,

 

Siz hatırlayın beni

 

Okununca selâm minarelerde…

 

 

 

Rümeysa Ertem

 

16.06.2014

 

FACEBOOK YORUMLAR

YORUMLAR

  • 0 Yorum