RABİA AKSU: BİZİM CENNETİMİZ

                                                         BİZİM CENNETİMİZ

              Yoksul tarlaların zengin çocuklarıydık biz... Sıcak... Sarı sıcaktı sıcağımız, soğuğumuz yoktu. Sırt sırta verirdik karlı gecelerde. Zahmeti yoktu sobamızın. Isınmak zor değildi,  kalbimiz sıcacıkken. Hamurumuzda var olan merhamet, kim olduğumuzu unutturmuyordu...       Bir elbise vardı sırtımızda... Bayramdan bayrama çıktığımız pazarda, kalbi hiç boş kalmayacak bir sevinç kaplardı; soğuk ellerimizi. Ellerimiz... Ellerimiz büyüdü zamanla, gözyaşlarımız hafifçe terk ediyordu göz pınarlarımızı...

            Tünün bu vaktinde yeşermeye başlayan fikir filizleri, terk ediyordu artık beynimizi... O uçsuz bucaksız hayal âlemiydi bu dünyayı yaşanılası kılan. Gözlerimizdeki fer, yüreğimizdeki inciler yalnız bırakıyordu beynimizi... Sağ odacığı mı? Sol odacığı mı? Bilinmez... Hayallerimizden vazgeçiyormuşuz, hırslı dünyalara adım atıyormuşuz... Artık siyasetle, sanatla,  müzikle, akademiyle uğraşıyormuşuz... İyide hiç sormadık kendimize öğrenmek istiyor muyuz diye? Hayal güruhlarımızı bırakmak istemedik, korktuk, alışmaya çalıştık, üşüdük ama öğrenemedik. Sıkıldık… Yenidünyalar yarattık. Teknolojisiz. Sadece teknolojisiz...

              İnandık mı sizce buna? Sahiden olmayan bu dünyaya... Belki de bırakmak istemediklerimizi buraya yerleştirmişizdir. Anlayacağınız gizli bir yer inşa ettik... Robotlaşmış gibi yaptık. Her sabah takım elbise, kravat, aynı yola çıktık! Aynı dükkânları gördük. Bağımlı olmayacağız dedik teknolojiye ve şart koştuk nefsimize... Sonra geldik gizli cennetimize… Ciğerlerimize kadar çektik yasağı, yasakları... Zamanla başkaldırdık bu despot düzene. Felsefenin çene suyu çorba olmadığını anladık… Ama niye dedik? Niye mutlu olduğumuz hayatı yaşamıyoruz? Niye bizim huzurumuz sizi rahatsız ediyor? Diyenler kafilesine katıldık... Çok savaştık... Zevk dediklerimiz, aslında basit ama özgür düşüncelerimizmiş.

        Sonra geri döndük gizli cennetimize... Kimseyi umursamadık. Zarar vermeden yasaklarımızı yaşadık... Hesap vermedik, hesap sormadık. Başkalarının isyan dediği, protesto ettiği şey, bizim hayatımızı seçmekti... Ama kimse buna dikkat etmedi. Artık seçimleri için, doğru bildiği yol için ölecek az kişi kaldı. Demek ki kıyamet yaklaştı...

                                                                                                                              25.05.2014 RABİA AKSU