Müslim OĞUZ: "AĞLAMA ARTIK EY HÂR-I BÜLBÜL…"

AĞLAMA ARTIK EY HÂR-I BÜLBÜL…

Ey odlar yurdu Azerbaycan'ımızın,
Ey Şuşa'mızın güzel çiçeği!

Ey gül vatanı düşmana esir düşünce,
Toprağı düşman ayağıyla çiğnenince,
O gün bu gündür vatanın güle hasret kesilip,
Gece, gündüz figan eyledin.

Ağlayışların yerden taştı, göğe ulaştı…
Ey Kafkas çiçeklerinin sultanı Har-ı Bülbül!
Ey Kaf dağının masal çiçeği!

Biz de bülbül olduk,
Hem sana,
Hem Karabağ’a,
Hem diğer esir Türk yurtlarına yanarız.

Hem yanar,
Hem ağlarız…
Hem Figan-ı Bülbül,
Hem gözyaşı çeşmesi olduk…

Aylardan Mayıs’ın yirmi altısı,
Yıllardan 1919’unda,
Avrupa destekli,
Rum işgal edince İzmir’imizi Manisa’mızı,
Mateme bürünüp Figan eyledi,
Manisa’mızın Spil dağı lalesi...

Aylardan Mayısın sekizi,
Yıllardan 1992'inde de,
Rus destekli Ermeniler,
Karabağ’ımızı işgal edince,
Kadınlarımız, çocuklarımız…
Oğullarımız, kızlarımız…
Ninelerimiz, dedelerimiz,
Hocalı'da soykırıma uğrayınca,
Mateme bürünüp figan eyledi,
Şuşa’mızın Çıdır düzü Har-ı bülbül’ü...

Manisa'mızın Spil dağı lalesine,
Şuşa'mızın  Çıdır düzü Har-ı Bülbül'üne,
Selam olsun...

İki kardeş milletin,
İki kardeş çiçeğinden,
Bütün kardeş Türk dünyasının çiçeklerine selam olsun!

Sana niye Har-ı bülbül demişler, anlamıyorum,
Ey diyarı Kafkas’ın sultanı çiçek?

Sen Bülbül’e diken değil, gülsün!
Sen Karabağ’a figan eyleyen çiçeksin,
Figan-ı Bülbül’sün!

Sen Karabağ’a yanan çiçeksin,
Nar’ı Bülbül’sün!

Sana Har-ı Bülbül değil,
Figan-ı Bülbül,
Nar’ı bülbül demeli,
Ey çiçekler sultanı Har’ı Bülbül!

İki yüz yıl boyunca,
Azerbaycan kadınları da,
Rus ve Ermeni zulmüyle en çok acı çeken,,
En çok ağlayan,
Figan-ı Bülbül'ü olmuşlardır Azerbaycan'ın...

Aslında sen daha
20 YANVAR 1990’DA,

AZERBAYCAN’IN KAHRAMAN OĞUL-KIZLARININ SOYLU KANI,

AZATLIK MEYDANINDA SEL OLUP AKTIĞI GECE,
YASA BÜRÜNÜP, AĞLAMAYA BAŞLADIN,
FİGAN-I BÜLBÜL OLDUN,

AĞLAMA ARTIK EY HÂR-I BÜLBÜL…
BAK ŞUŞA'MIZ AZAT OLDU...

Müslim OĞUZ
(1. Çicek, Şuşa Har-ı Bülbülü.
 2. Çiçek, Manisa Lalesi.)