MERVE CAN : ÇAR ÇUR

                                    ÇAR ÇUR

Yolculuk başladığından beri etrafındaki insanların yolunu incelemekten kendi yolunu görememişti. Başkalarının kararlarını yargılamaktan kendi düşüncelerini keşfedememişti. Başkalarının yanlışlarını konuşup, neşrederken kendisinin doğru mu yanlış mı yaptığını düşünmemişti bile.

Gözleri hep diğer yolcuların adımlarında, hızlarında ve hareketlerinde dolaşıyordu. Kendinin hızlı mı yavaş mı gittiğinden, ne tarafa doğru gittiğinden ve menzilinin ne olduğundan bihaberdi. Diğerlerinin hedefini sorgulamaktan geri kaçınmıyordu fakat kendi ilerisine bakmayı ve sonunda ne olduğunu görmeyi denememişti daha.

Başkalarının yol alamadığını söylerken kendisinin bu maratonda oldukça geride kaldığının farkında değildi. Daha da elzemi bu maratonun tekrarının olmayacağıydı, düşünememişti. Onların aştığı dağları küçümserken kendisinin çakıl taşlarıyla oynadığını da fark edememiş olsa gerek.

Tökezleyen, yavaşlayan, kısa süreliğine duran yolculara yukarıdan bakarken kendisinin hiç yol kat edemediğini söyleyen birileri yoktu etrafında. Onların adımlarını eleştirirken kendisi milim milim ilerliyordu.

Başka insanların yaptıklarını gereksiz görürken kendisi kayda değer bir şey atmamıştı heybesine.

Ve başkalarının heybelerine laf ederken, kendisinin neden bu kadar dimdik yürüdüğünün farkına varamamıştı.

MERVE CAN 04.03.2017