Hacer Görhan: KAYIP-2

KAYIP-2

Okul yolu uzadıkça uzuyordu. Geri dönmeyi düşünmüştü ama nereye kadar kaçabilirdi? Çünkü bakıcısı bu durumu babasına söylediğinde babası çok üzülürdü. Zaten adam eşini kaybettiğinden beri perişan haldeydi. Üzüntüsünü çocuklarına belli etmemek için sürekli iş seyehatindeydi. Onu daha fazla üzmemeliydi. Aksine hayata tutunup babasına destek olmalıydı. Bade aklı bir karış havada, bedeninin götürdüğü yöne doğru ilerlerken bir ses duydu.  Dönüp arkasına baktığında en yakın arkadaşı Gizem’in koşarak ona doğru yaklaştığını gördü. Gizem Bade’nin yanına vardığında koşmaktan olmalı zor nefes alıyordu. Bade ona sakin olmasını ve derin derin nefes alıp vermesini söylediğinde, Gizem Bade’ye sarılıp özür diledi. Bade ne olduğunu anlamadan; “Niçin özür diliyorsun?” diye sorduğunda Gizem’in tepkisi ani oldu. Gizem hızlı hızlı nefes alıp vererek, “Ben her şey için özür dilerim. Bana ihtiyacın olduğu zamanda yanında olamadığım için üzgünüm. Annene olanlar için üzgünüm. Sen her zaman benim yanımda oldun ama ben sana layık bir arkadaş olamadım.” dedikten sonra kendini daha fazla tutamadı ve gözyaşlarına engel olamadı. Bade arkadaşının bu haline çok üzüldü. Aslında ona yanında olmadığı için kızıyordu ama bir yandan da o suçsuzdu. Hem yanında olsaydı ne yapacaktı ki o günlerde kimseyi yanında istemiyordu. Onun yüzünden arkadaşınında tatili mahvolacaktı. Böyle olması daha iyi olmuştu. Bade arkadaşını daha fazla üzmemek için; “Gizemciğim üzülme artık. Bak ben üç aydır kendimi toparlamaya çalışıyorum. Lütfen olanları unutalım ve bana hayata tutunmam için destek ol.” dediğinde Gizem gözyaşlarını silip arkadaşının söylediklerini başıyla onayladı ve; “Sana söz veriyorum, bundan sonra hep yanında olacağım. Her şeyi birlikte atlatacağız.” dedikten sonra iki arkadaş yine eski günlerdeki gibi muhabbet ederek okula gittiler. Tabi her şey bu kadar kolay değildi. Bade’nin okula gitmek istememesinin sebeplerinden biri de herkesin ona annesi öldüğü için farklı davranacak olmasından dolayıydı. Herkes ona iyi olup olmadığını soracak ve o da herkese yalan söylemek zorunda kalacaktı. Bir süre böyle devam edecek ve sonunda herkes olayı unutacak ama o her seferinde annesinin yokluğunu hissedip bir o kadar daha üzülecekti…