EYLÜL DE GİDİYOR - Yazan: Hüseyin HATIL

EYLÜL DE GİDİYOR

Eylül de gidiyor,

Yazdan kalan son sıcaklık kestane karasına yeniliyor, iklim kışa dönerken yüzünü, yüreğime ağır metal kokusunda hüzün çöküyor, mevsim başkalaşıyor.

Eylül de gidiyor,

Kırlangıçlar çoktan yola koyuldu, kelebeklerden haber yok, gökyüzü kimsesiz…

Eylül de gidiyor,

Toplamış Haziran’dan miras, kavuşma ümidi taşımayan muhkem ayrılığı,

Temmuz’un bin bir tazelikle yaşattığı bereketi,

Ağustos’un iliklerime işlediği sıcağını almış heybesine, hüzünle karmış yazdan kalan ne varsa…

Karmış ve hazan denilen o ekşimsi tadı mayalamış gönlümüze Eylül.

Eylül de gidiyor tıpkı sen gibi
Bulutlar gözyaşı dökmeye meyilli
Kül rengi şafaklarda
Sular boz bulanık artık
Gökler eskisi kadar mavimsi değil
Küsmüş yeşile ağaçlar
Yapraklarda can acıtan bir hüzün
Eylül de gidiyor tıpkı sen gibi
Aklımda gözlerin, gözlerimde yüzün

Zemheri ayazında tipiye tutulmuş çocuk gibi
Üşüyor yalnızlığım
İçimde bitmeyen bir sevdanın inatçı göçü
Bir sonbahar hüznünü besteliyor bu ıraklık
Eylül de gidiyor tıpkı sen gibi
Bana kalan kocaman bir ayrılık

Eylül de gidiyor…

Hüseyin HATIL