BÜŞRA KAÇAR : KISKANÇ CADI

KISKANÇ CADI

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, tek odalı bir evde yaşayan yaşlı bir cadı varmış. Bu yaşlı cadı, güzel olan her şeyi kıskanır, onun olsun istermiş.

Bir kış günü gezintiye çıkmış. Az gitmiş uz gitmiş dere tepe düz gitmiş. Daha önce hiç görmediği bir evin önüne gelmiş. Kıskançlığı yanında birazda meraklı olan cadı, evin bahçesine bakınmaya başlamış. Az ileride duran kardan adama gözü takılmış.

Kardan adamın güzel mi güzel bir şapkası varmış. Çok kıskanç olan bu cadı kendini tutamayıp sinsi bir düşünce ile şapkayı çalmayı planlamış. Bunun için akşam olmasını beklemiş. Sonunda akşam olmuş ve cadı şapkayı çalmak için harekete geçmiş. Evin etrafından dolaşıp kardan adamın yanına vardığında hızlıca şapkayı almış ve oradan koşarak uzaklaşmış.

Kardan adam, cadının arkasından bağırsa da bu durumu engelleyememiş. Hemen Nail Baba’ya haber vererek, olan biteni anlatmış. Nail Baba, hiç vakit kaybetmeden cadının evini aramaya koyulmuş. Günler aylar geçmiş ve Nail Baba, en sonunda cadının evini bulmuş. Eve bacadan girmeye karar vermiş ve gece olduğunda evin içine girmiş.

Evin tek odası varmış ve oda güzel, yepyeni eşyalarla doluymuş. Cadıyı evde göremeyince bütün eşyaları arabasına yüklemiş. En sonunda kardan adamın şapkasını da görmüş ve onu da yanına alarak yola koyulmuş. Kardan adamın yanına vardığında, kardan adamın eridiğini gören Nail Baba, çok üzülmüş ama aklına hemen şu gelmiş:

-Eğer kardan adamın şapkası çalınmasaydı bu kadar çalınan eşya da bulunmayacaktı. Bu eşyaları sahiplerine dağıtayım, kış mevsimi gelince şapkayı da kardan adama veririm. Demiş. Dereler düz olmuş, hazanlar bahar olmuş, kardan adam da şapkasına kavuşmuş. Onlar ermiş muradına biz de bakıverelim keyfimize…

15.11.2016 Büşra KAÇAR