BELMA AKSU: İŞTE BENİM MAHALLEM

                        İŞTE BENİM MAHALLE

               Gözlerimi açtığımda etrafımı saran bir karanlık... Ve tam zıddı olan bir güneş kalabalığı. "Eh, tabi" diye düşündüm acı acı. 4. katta oturmanın getirileri. Yataktan inip buz gibi yere tezat bir şekilde olan sıcacık terliklerimi  giyiyorum. Demli bir çay koyup dışarı,  AVCI EKMEK FIRINI' nın yolunu tutuyorum. 4. kattan zemin kata inerken belki bininci kez "Mesleğimi bir elime alayım ilk iş  maaşımla bu apartmana bir asansör yaptırmak" diye avutuyorum kendimi her sabah. tabi bu hayalimi 25 yaşına gelince tartışırız.

                  Merdivenin kapısını açınca karşıma paslı, bir zamanlar rengi sarı olan bildik komşu kapısı çıkıyor. Kadınların sabahları yaptıkları gelenek halini alan balkondan-balkona dedikodu sohbetine alıştım artık.Sola dönüp bizim tandırlığın yanından geçiyorum. Bizimkilerden biri içerde galiba etrafı mis gibi kete kokusu sarmış.Tandırlığın arkası ise alabildiğine boş... Yani yazın buraya su yağar ve su buz tutarsa Bursa Uludağ'a gidemeyenler için paten cenneti. Bu arada bir paten bulursanız benden selam söyleyin.

                    Yine bir sapak dönerek bizim çok ünlü POLMAR' dan geçiyorum. İşte bizim mahallenin  MİGROS' u burasıdır.  AVCI EKMEK FIRINI' da tam karşısında. Bu iki meken arasındaki yol ve kaldırımı geçmek;3.000.000 metre yarış yapıp Süreyya Ayhan' ı geçmekten zordur. Pekio yolu bölen kaldırıma ne demeli? Tüm bunları düşüne düşüne geri dönüyorum bu virane amamutlu mahalleye...

                                                                                                BELMA AKSU