Amerikan Askerlerini Irakta Savaş Hikayeleri

Eğer yıl konuşmadım sallayarak silah ve animasyonlu bir ses, taklit arkadaşlarınızla anlattıklarında tür - Ben gerçek bir savaş hikayesi anlattı son kez hatırlayamıyorum. Tür gerçekten içine almak.

Ben bir noktada, ben hikaye anlatmaya iş çıktı, bu yaklaşık bir yıl önce gerçekleşmiştir. Bu kasıtlı değildi. Kurudu of Onlar sadece sıralamak.

Insanlar artık savaş hakkında bana sorduklarında, ben uzun ezberlenmiş satırları okuyan, hareketleri gitmek. Ben yerine benim kendi başkasının hikayesini söylüyorum neredeyse sanki, steril, robot bulunuyor.

"İlk el-Samoud füze at indiğinde, biraz rahatsız oldu," diyorum. , "Ama biz. Sınırında bu tür bir şey bekleniyor" Veya "biz araba adamın vücudu çekti çekim, durdu sonra, o gerçek bir karışıklık oldu."

Zaman ve mesafe yıl içinde yankılandı anılar hacmi düşürdü sonra sadece birçok gazileri savaş hakkında açın. Ama farklıydı.

Ben iki savaş turları sonra Ordu ayrıldığında, ben bu konuda sus olamazdı.Ben bir yere anıları koymak zorunda kaldı. Yani birçok toksik vardı ve ben temizlemek gerekiyordu. Ben dinlemek istiyorum herkese hikayeler anlatırdı.

Ben savaş hikayesi sonra savaş hikayesi uzakta dokunarak, gece geç saatlere kadar kalmak istiyorum. Kız arkadaşım - sonra eşim oldu kim - Ben hareketsiz bakarak oturdu, bilgisayar ekranının sabah kızdırma beni görmek istiyorsunuz. "Sen bile artık yazmıyorsunuz," derdi. "Eğer yatağa gelmiyorsun Neden?"

"Sadece bir mola," Ben açıklamak istiyorum. Geceleri yatmadım - en azından ilk beş yıl için ben Ordusu gittikten sonra.

Hatta kelimeleri, ifadeleri, günün saati: Ben her hikayenin her ayrıntısını hatırlamak üzere kullanılabilir. Gecenin kez biz Irak'a Kuveyt'ten geçti. Biz yürüyüşü sırasında Hillah kadar saldırdı radyoda neler söyleniyordu. Kırık İngilizce Waseem derin ses ses, o dedi, çekim başlamadan hemen önce "Bir şey, doğru değil". Bunlar beynime kazınmış edildi.

Brandon Friedman izniylediğer iki piyade subayı ile.

Yazar Anthony Loyd kez bir "kan bulanmış jack-in-the-box." Gibi zamanlarda Şaşırtmaya Ve bu doğrudur gibi savaş anılarını öngörülemeyen doğası nitelendirdi. Böyle bazen.

Ama sağlam Irak bıraktı. Ve sonra ben ordusundan ayrıldı. Yıllar geçti. Ben grad okula gittim. Ben bir kitap yayınladı. Ben evlendim. Ben televizyona çıktı. Ben hükümet için çalıştı. Ben bir ev satın aldı. Biz bir oğlu vardı.

Bu on yıl oldu.

Bunu 19., 20. veya 21. olsaydı Bu hafta, biz işgal günü hatırlamaya çalıştım, hatırlayamadım. Ben tarihe düşünmeye çalıştığımızda biz Temmuz 2003 yılında ilk eylemlerde öldürülen sürekli, ben de herhangi bir kesinlik olduğunu hatırlayamadım. Ve ben son on yılda öldürülen kim olurdu şahsen tanıdığı herkese hatırlamaya çalıştım, ben yarım düzine çocuklar bir liste ile geldi. Herkes Ama eğer ben emin değildi.

Bu tarihler ve ben bir kez ben asla unutmam söyledim kendime isimleridir.

Brandon Friedman Nezaketgeç Nisan 2003, kentin yıkılmasından sonra birkaç hafta Bağdat'ta yaptığı Çavuş ile.

Benim savaş hikayeleri çoğu şimdi ben açık hiç bir 256 sayfalık zaman kapsülü kilitli, benim oturma odasında rafta oturmak. Savaş hakkında yazma katartik oldu ve amacına hizmet. Gerçekten artık oraya gitmek istemiyorum.Ben gerek yok. Anıları bir kavanozun içinde eşekarısı gibi, sayfalarında sıkışıp kalırlar. Onlar ilişkili sesler, onların yoğunluğunu soyulduğunu, kokuları ve hissediyorum. Bu benim ruh sabit diskinizde alan serbest bıraktı.

Artık geceleri uyumak. Sonunda benim kırışık düştü.

Hikayelerin hepsi söylendi. Ben vurmak gibi Ve böylece, ben "gönderin." Kısa sürede klavyeden uzak adım olacak ben eşim ve 3 aylık dışarıda gidiyorum.Ve ben günün kaldı ne zevk alacağım.

Brandon Friedman "Ben her zaman Wanted Savaşı" ve Washington Fleishman-Hillard başkan yardımcısı da yazarıdır. O 101'inci Hava İndirme Tümeni'nin bir piyade subayı olarak Irak ve Afganistan'da görev yaptı. @ BFriedmanDC on Twitter onu izleyin.

http://atwar.blogs.nytimes.com