Sevde Betül Uğurlu:Führer'in Günlüğü 7

                                              12/05/1902

   Şu öğretmenlerden nefret ediyorum.Beni agresif,tembel,ukala,uyumsuz biri olarak tanımlamaktan zevk alıyorlar.Sadece kendi bildiğim doğruları doğru olarak kabul ediyormuşum.Ben doğru olanı doğru olarak  kabul ediyorum! Sanki,kendilerini ülkece tanınmış saygın insanlar olarak gören ama öyle olmayan sevgili zalim öğretmenlerim her şeyin doğrusunu biliyorlar! Tek odaklandıkları öğrettikleri ders.Hangi dersin öğretmeniyse,Fransızca,Almanca,Matematik hiç fark etmez,hepsi belki müthiş işler yapabilecek akıllarını tek bir şey için kullanıyorlar…

  Bugün evimize Realschule’nin müdürünün gelmesi üzerine öğretmenlerimin benim hakkımda olan kötü eleştirilerini öğrenebildim.Hiç mi iyi bir yanımı görememiş bu öğretmenler!

 Kulak misafiri olmaktan çok,açık açık dinlediğim konuşmalarında müdür bugün okulda olan olaydan da bahsetti;

  Bugün bir anlık cesaretle,okulun girişindeki yüksek bir yere çıktım.Okula gelmekte olan arkadaşlarımı, “Sen bizdensin,sen değilsin,sen milliyetçisin,sen üstün Alman ırkındansın.”diyerek sınıflara ayırdım.Tek amacım herkesin gerçekleri görmesini sağlamaktı.Yine bununla ilgili olarak sınıfta bir çok kavgamız oldu.Benim gibi Boer yandaşı olan arkadaşlarım ve Boer yandaşı olmayanlar ile aramızda ayrılıklar oluştu.Ludwig bu kavgalarımızın hep dışında kaldı.Kavga sırasında göz göze geldiğimizde bana hep korkuyla baktığı için öğretmenlerin gözdesi olsada sınıfın imparatorunun ben olduğumu idrak etmiş olduğunu anlıyorum.

  Fakat bu olaylardan müdür veya öğretmenlerin haberi olduğunu sanmıyordum.Demek bu atmacalar her an bizi gözetliyorlarmış.

  Müdür babama bu olaylar karşısında sessiz kalacaklarını,sadece babamın da bilmesi gerektiğini düşündüğünü ve bana her şeyin farkında olunduğuna dair hiçbir şey söylenmemesini istediğini de söyledi.Ne var ki ben her şeyi öğrendim ve öğretmenlere karşı olan nefretim daha da büyüdü.

 Aslında bütün öğretmenlerimden nefret etmiyorum.Benim için özel olan tek bir öğretmenim olduğunu söyleyebilirim.Bay Pötsch;hayatımda tanıdığım en iyi iki insandan biri.Derste yaramazlık yaptığımızda küçük fanatik milliyetçiliğimizi kullanıp,sürekli Alman düzenini ve disiplinini ön plana çıkararak her seferinde sınıfın düzenini sağlamayı başarıyor.Sadece tarih öğretmeni olmasına rağmen müthiş bir coğrafya bilgisine de sahip olan bu adam sayesinde tarih ve coğrafya derslerine olan ilgim arttı.Sırf derste gözüne girebilmek için sabahlara kadar babamın kütüphanesinde tarih kitaplarını karıştırdığım zamanlar oldu.Sanırım başardım da…Bunu,aslında herkese karşı soğuk olmasına rağmen beni her gördüğünde tebessüm etmesi veya omzumu sıvazlayıp,o sert sesini yumuşatmaya çalışarak, “Bugün nasılsınız Bay Hitler?”demesinden anlıyorum.Notlarımın çok parlak olmamasına rağmen tarihe olan hevesimi  fark etmiş olmalı.

  Sanırım ileride saygı ile anacağım tek öğretmenim bana babamın bile davranmadığı kadar iyi davranan bu adam olacak.Bay Pötsch’ü tanımasaydım hayatım çok farklı olurdu.Bu adamı tanıma şerefine erişebildiğim için gerçekten çok mutluyum…

                                                                                   Adolf Hitler