SEMA NUR KABAKÇI:DAĞ ÇİÇEĞİ
İlgilenmediğimizde, biraz olsun yalnız bıraktığımızda, küsüverdi, eğiverdi boynunu... Senin yazgını da onun ki gibi değiştiremedik
15 Haziran 2012 - 11:06
DAĞ ÇİÇEĞİ
Yalnız mısın?
Sessizlik korkutuyor mu seni?
Yalnız mı bıraktılar seni o dağ başlarında?
Üşüyor musun rüzgârın hırçın sesinden?
Peki! Bazen ağlıyor musun seni unuttuk diye?
Korkutan karanlıkta, bu sessizlikte, rüzgârın seni yanına alıp savurmasından, bitip tükenmeyen korkulardan rahat durabiliyor musun yerinde.
Hani gün olur da seni gelir biri koparır diye, hani belki sıcacık bir ellerde olurum umuduyla bakıyor musun geleceğine?
Sen istemez miydin gül bahçelerinde yetişmeyi?
Sen istemez miydin birazcık olsun sevgiyi, sen de isterdin değil mi?
Bu yalnızlıktan kurtulmak isterdin değil mi?
Senin isminin de ‘’aşk’’ cümlelerinde geçsin isterdin değil mi?
Bu yazgının değişmesini, sevilmeyi… Ah ah… dağ çiçeği…
Sen ki yürek olup dile getirilecekken sen ki isminin savaşta değil de barışta geçecekken…
Sen ki dağlarda değil bahçelerde yetişecekken…
Yapamadık be dağ çiçeği.
Seni bile yetiştiremedik…
Kendimizi unuttuğumuz gibi seni de unuttuk…
Hep gül bahçelerine özendik…
Dallarından kopartamayacak kadar değerli kabul ettik.
O kadar değerli kabul ettik ki defter aralarında sakladık.
Oysa o hep bize nankörlük etti.
İlgilenmediğimizde, biraz olsun yalnız bıraktığımızda, küsüverdi, eğiverdi boynunu...
Senin yazgını da onun ki gibi değiştiremedik…
İzin verme başkasının toprağına basmasına. İzin verme rüzgâra, o hoyrat, o delice esen rüzgâra...
Karşı koy, koru kendini, gün olur hatırlarız yine belki seni.
Belki anlamaya çalışırız kaderini…
AMA SEN O GÜNE KADAR HEP O ASİLLİĞİNLE, HEP O ASİLİĞİNLE KALL… !!!!!!! 12/06/2012
SEMA NUR KABAKÇI
FACEBOOK YORUMLAR