RÜMEYSA ERTEM: AŞKIN DİLİ

Hattır, aşkın sanatı, aşığı hattat… Öyle ki; Kuş olup uçmak istersin harflerin içerisinde. Yaslanıp “Elif”e, dinlenmek istersin gölgesinde. Ve dinlemek onu, “Nûn”un sakinliğinde…

RÜMEYSA ERTEM: AŞKIN DİLİ
13 Mayıs 2014 - 18:49

AŞKIN DİLİ

 

Bismillahirrahmanirrahim”

Uzanıyor, “Be” den “Mim” e bir sırat köprüsü.

Hadi! Geç geçebilirsen bu ahirlik hükmü.

İşit! Şeytana irtifaktır bu feryatlar, riya değil.

İşte, hepsi birer birer, pişmanlık türküsü…

 

Hattır, aşkın sanatı, aşığı hattat…

Öyle ki;

Kuş olup uçmak istersin harflerin içerisinde.

Yaslanıp “Elif”e, dinlenmek istersin gölgesinde.

Ve dinlemek onu, “Nûn”un sakinliğinde…

 

Vâv” da olmak istersin; gizem yüklü, sır dolu…

Ama kaderine “Be” gibi olmak düşer.

Çünkü “Be”nin elleri hep Allah’a açıktır.

Muhtaçtır “Be” ve acizdir.

Kibir mi? Olmadığı bariz...

 

Gayın” harfinin gafletten geldiğini bilirsin.

Ellerin titrer, her bir dokunuşunda.

Üzülürsün, haline acırsın.

Çünkü her “Gayın” gibi, bir parça gafilsindir;

Bilirsin…

 

Yanarım insana, bir “Be” kadar olamadı ya.

Ellerini açıp “Şükür Ya Rab” diyemedi ya.

Te” gibi, “Se” gibi ördü insanoğlu duvarlarını.

Kibrinin arkasına sığındı insanoğlu ya…

 

LamElif” olmaktı aslında bizlere anlatılan, öğretilen.

Lam” ile “Elif” in sarılmasından, bir olmasından,

Doğmuştu “LamElif”.

Tutamadın ya sen dostunun ellerinden,

Bak “LamElif”e,  koparıldı mı hiç birbirinden?

 

Dal” gibi boynunu büküyorsa kaderin,

Zel” gibi, umutla bakabilmeli gözlerin…

Sen yine de “Sin” gibi saf ve duru ol.

Üç günlük diyorlar, üç günlük yol…

 

Zaman geçer, dört elif miktarı önünden...

Üzüldün mü? Ya sabır çek içinden.

Dua et, sığın yaratıcına, kalbinin en derininden.

Bak ”Elif” e, sence vazgeçti mi hiç Rabbinden?

 

Acırım insana, günah sularında boğulur ya.

Amansız bataklıkları, ırmaklara tercih eder ya.

Yüzme bilmeden, dalar derinlere,

Dünyadan sıyrılıp, ahretini düşünemedi ya...

 

Yazdığın her Allah yazısında, kamıştan kaleminin,

Bir damlacık mürekkebi olmak istersin.

O sevgiye nail, o mürekkebe ait olmayı dilersin.

Oysaki sen, o yazının bir şeddesi dahi olmaya razısın.

Ama olamıyorsun işte…

Ve çizmek için açıyorsun yelkenleri.

Boğazında bir cezm asılı kalıyor,

Sen ukteler birikti diyorsun…

 

Sabır, kurbanım, sabır…

Aşk ile yoğrulmuş sabır gerek…

 

Elif”i dimdik çizebilmen için,

Dâl” gibi eğilmen gerek…

 

Rümeysa Ertem 12/05/14

FACEBOOK YORUMLAR

YORUMLAR

  • 0 Yorum