Recaizade Mahmut Ekrem: Tahassür

Tahassür

Âh kim Pîrâye’min* işte bu yerdir meskeni!

Şu siyeh topraklar olmuştur o nûrun mahzeni.

Gelmedim on beş sene bilmem ne yanda medfeni.
 

Ey mezâristan bana ettirme âh ü şîveni!

Rahm edip âgâh edin ey servler, taşlar beni!

Bî-nişan terk eyledim eyvâh evlâdım seni!

Söyle yavrum eyleyim şâd-âb-ı giryem kâkini

Hangi topraktır senin örten vücûd-i pâkini?

Züldür on beş yılda bir kerre ziyâret kabrini.

Yok hicâbımdan taharriye cesâret kabrini.            

Ger zaman ettiyse pâ-mâl-i hakâret kabrini,

Bir vazifeydi bana etmek imâret kabrini.

Bir avuç hâk-i mübârekten ibâret kabrini!

Eylemez kimse banâ hayfâ işâret kabrini.

Söyle yavrum eyleyim şâd-âb-ı eşkim hâkini         

Hangi topraktır senin örten vücûd-i pâkini?

Hayf kim çok gördü sen nev-bâvemi devrân bana.

Vermedi bir gün der-âguş etmeğe meydân bana.

Olmadın yavrum niçin bir kerrecik handân bana?

Pek ağır geldi bugün bilmem neden hicrân bana?

Çâre-sâz ol bâri sen ey dîde-yi giryân bana!

Cây-gâhın söylemez mâdâm kabristân bana;

Söyle yavrum eyleyim şâd-âb-ı giryem hâkini

Hangi topraktır senin örten vücûd-i pâkini?..

Recaizade M. Ekrem (Zemzeme I)