RABİA AKSU: DARBELER

DARBELER

Kadına uzanan alçak eller... Onu umursamayan nankörler. Ve uğruna ölünecek kadar sevilebilenler. Bir inanç yalnızlığı olan darbelere kimler karşı koyabilir? Koymak isteyebilir? Yalnızlık, sadece sahipsizlere mi özgüdür sizce?

Beynimizin en ücra köşelerine bile sahip olmak isteyecek kadar bencil olabilir mi insanlar? Sorunlara veya yaratılan sorunlara darbeler mi çözüm bulacak? Sorular hiç bitmez... Çünkü bunun haklı bir tek tarafı dahi yok! Ama yine de devam eder darbeler...

Bazen iftiralarla bazen yalanlarla bazen hakaretlerle bazen de keyif niyetine... Darbeler sadece kadına yönelik değildir ama büyük çoğunluğunu kadın omuzlar. Çağdan çağa ayak uydurur önce büyük çocuklara sonra küçüklere gelir sıra... Tıpkı bir usta, bir çırak, bir kalfa edasıyladır.

Yaşanmaya değer kılabilir bazı gerçekler hayatı ama zamanla nasıl bir hayatı yaşamaya başladığın önem kazanır. Bir gün daha fazla dayanmak istemezsiniz ama tuhaf olan ertesi gün dayanma gücünüzü daha da arttırmış olursunuz... Sevdiklerinizin ve sizi sevenler adına hayata tutunursunuz. Ama her şeye ve herkese rağmen bir gün biteceğini biliyorsunuzdur...

Zamanında düşünme ve seçme fırsatı vermeyenlerin konuşma sırası doğmamalı. İnsan olduklarını hatırlamaları için çok geç olmamalı...

Çaresizlik...

Bir insana 'ama insana' acı veren yine de acılarını hissetmemeyi öğreten tek öğretmen. Korku ve karanlık hiç bir şeydir çaresizliğin yanında... Birçok kişi karanlıkta yaşamayı ve sadece ALLAHTAN korkmayı öğrenmiştir zaten.

Ama insanlık dışı vahşetleri hazmetmeyi öğrenmemeli insan! İnsan olduğunu düşünen herkesin bir kez veya birçok kez daha düşünmesi adına...

İnsanlık ve insan oluna bilinmesi adına DARBELER ve darbe yaratıcıları adına...  Bir şeylerin farkına varılması adına ... Ve UMUT etmeyi unutmama adına...

30.07.2014 Rabia AKSU