Mehmet Burak Çeri - BİR BAYRAM GÜNÜ

BİR BAYRAM GÜNÜ

  Üç katlı bir binanın ortasında bir güzel vardı. Türk anası gibi dimdik, papatyalar kadar sevimli ve kara gözleriyle tam bir gönül tutkusuydu. Tepetaklak dünyanın garabeti içinde parıl parıl parlıyordu sürmeleri. Elleri gül yapraklarını okşuyordu, saçları nazlı bir kuğu gibi dans ediyordu. Rüzgar incecik bedeninden heybete varıp da aklımı hülyalara çalıyordu. Daha yirmi, bilemedin yirmi bir yaşlarındaydı. Gülüşüyle,nazenin, sakın kaybetme aklını.

  Anlamazlardı beni. Ben bir uzak diyar elçisi gibi; kapısı bana uzak, fermanlar hep başka yollara sürerdi çizgimi. Puslu puslu bakarken alıverirdin aklımı da saf bir gülümsemeyle kalırdım.Yine uzaktın bir gün. Baharı çağırıp kollarına, kuşlar gibi seviştin baharla. Gülmek neyse sen oydun. Kiraz çiçeklerinin mevsimi, on bir ay gülleri... Nice kokulardan güzeldi kokun. Bir kez bile dokunamadı gözlerine gözlerim. Bir adımlasam merdiveneleri. Kapını çalmaya bir cesaret etsem. Göz bebeklerine dokunabilsem. Elmacıklarında ellerimi gezdirip, sıcaklığını hissetsem. Sorgusuz sualsiz alıp uzaklara götürsem seni. Sen bana vazgeçmemeyi öğretsen...

  Sahi, uçabilir misin üç katlı evin üçüncü katındaki o terastan? Kuşlardan daha hafif, bulutlardan daha temizsin. Süzülüp bir dolunay sabahında, kıskandırsan sabahı. Dolunayı, Güneş'i, yıldızları... "Nasıl olur?" deseler. O kara gözlerden bunca parıltı nasıl çıkar. Ve ben bayram sabahlarında görsem seni. Bin bir gülümseyi kucaklarımda sana getirsem, nefesler dolusu dualarimda olduğunu bilsen, ne derdin acep bana?

  Mesela hiç rüyalarıma gelmedin. Bir gün gözlerime bakmadın. Seviyorum seni demedin .Bir gün beni rüyalarımda sevindirsene. Ellerini alıp gelsen, tabi bir de gülüşün, yeter.Daha nice kelimeler sarfetsem de sığmazsın kelimelere. Bir anlamsın tüm garabetlere rağmen. Ay ışığı mı var kirpiklerinde,yoksa aya bakıp bir damla yaş mı akıttın? Karanlıktan mı yandı gözlerin, bundan mı kapkara ?

  Bir anlamsın kafiyeleri kıskandıracak. Hadi sen saçlarına dokun. Arada ufak gülücükler at, ben ölürüm. Nefes al. Sana baktığımı sakın farketme. O kadim muhitin saltanatını sür. Bir gün bembeyaz çık karşıma. Narin ellerini yüzünde gezdir. Gözlerini kapat. Beni hayal et. Ben kimim? Üç katlı evin ortasında oturan kız. Sen gülümsemesin. Sen süzülen bir bakış, hovarda bir tavır. Ben yine "Apartmanın birinci katına girerken seni görürüm ümidiyle gözü orta katta olan çocuk." "Merhaba. Yine cevapsız selamlarım. Olsun, sen yine bir gülümse, ben ölürüm...

MBÇ   

www.tarihistan.org