M. Emin Avcı:Sevgiliye Beyaz Çağrı -4

Sevgiliye Beyaz Çağrı  -4

Dün gecenin çeyreğinde, dolunayın sırlarıyla irkildim yanı başımdaki pencereye,

Aralığın sonunda Spil'in karına yaktığım kına her gece ellerimde uyanırmış,

Asal ekseninden vurulmuş bir elipsin odağındaymış bendeki mazi, 

Baharı benimle bekleyen Tsunami’nin Çocukları adına gel, Ey Sevgili.

Nisan yağmurları, melül bakışlarımı resmeder koordinat sistemine,

Her bir tanesinde taşınır, çözülmüş denklemlerimin bilinmezleri Gediz’e,

Asimptotların kesim noktasından koklatır, hasretin yırtık libasını,

Baharı benimle bekleyen Tsunami’nin Çocukları adına gel, Ey Sevgili.

Ah Gediz! Kaderin hamurunda yoğrulmuş bahtsız, ruh ikizim,

Seninle paylaştığım parabolik çizimler köyümün yaylasındaki çocukluk anılarımdır,

Her biri, farklı bitkilerin güneşe gülümseyen şafağın yanık yelinde,

Baharı benimle bekleyen Tsunami’nin Çocukları adına gel, Ey Sevgili.

İsimsiz üçgenlerim, duaya kalkan ellerin yıkattığı gözyaşlarımın başucunda,

Tüm matematiksel fonksiyonları meşaleye uyandırarak kayıp yıldızların yolunda,

Her adres, Bekir’in sadakatinden imrenip muhteşem üçlüye tutulmuş,

Baharı benimle bekleyen Tsunami’nin Çocukları adına gel, Ey Sevgili.

Ey Spil! Sen, Gediz ve ben, acı sirenlerin çaldığı bir Cuma sabahında,

Paydayı gülümseten sıfırın yolunda gazelleri yıkatalım ateşin alevinde,

Bir alev ki okyanusun yetim çocuğunun avuçlarından semaya ahını taşımış,

Baharı benimle bekleyen Tsunami’nin Çocukları adına gel, Ey Sevgili.

                                                                                         M. Emin Avcı / 05.04.2013