Karaoglan Tasdemir: Gitti

Sonra… “Gidiyor musun?” dedi

“Çok sevenler asla gidemeyenlerdir, kalbimi sana bırakıyorum hep sende yaşadığımı bil diye.” dedim

“Yani?” Dedi anlamamazlıktan gelen bir ifade ile

“Yanisi seni kendimden terk ediyorum, sevemiyorsan sevilemeyeceksin anlamına gelmiyor hiçbir zaman, işte biz seninle hiç doğru olmayan zamanlarda karşılaşmış iki ters yön yolcularıydık; sen sevmekten ayrılmış geliyordun ben sevilmekten çıkmış sevmeye geliyordum. Yani anlayacağın biz terso giden zamanların en terso yol arkadaşıydık seninle… Sana terk ettiğim beni bırakıp geriye kalanımla sensiz zamanların seni hiç tanımamış sokaklarına gidiyorum.” dediğimde gözümde akmaya hazır kıta iki okyanus beklemekteydi, gözlerinde yine de gitme sözcükleri…

“O zaman veda” dedi… Bu sefer ben aptallaşmış anlamamıştım. Suratımda ki şaşkın ifadeden olsa gerek devam etti sözlerine… “O zaman veda, elveda demiyorum çünkü bu son veda olmayacak, zaten ne sen son sevilmemiş yüreği bükük kalacaksın ne de ben son terke itmiş(ayrılığı seçmiş) olacağım, yani biz hiçbir zaman son olmayacağız, aşk hep yarım kalmışlıklarıyla kalp kırıklıklarıyla var olacak bu dünyada” dedi.

“Ne aşklar kaldı senden bana

Ne ayrılıklar ve arda kalan

Bizi olmamış aşklara yazsınlar

Sevişmemiş tenlerimiz yanmasın hiç

Hasret olmayacak hiç aramızda

Öyle sıradan platonik bir aşk diyecek bilmeyenler

İçimi görmeyenler sana sevgimin sahteliğine gem vuracak

Yalan görecekler, yalın bilecekler” dedim şiirsel bir ifade ile.

Güldü… “Hadi kara çocuk hadi git beni başka aşklarda ara” dedi

Sonra… Gittim…

Sonra… Gitti…