İÇİNDEN

İÇİNDEN

Çok özledim desem ciğerimden birini koparıp atar gibi bağırarak

Uyandığım gece ortalarında yaktığını söylesem bu uzaklığın

Evladımı bırakmış kadar

Babamı sevmiş kadar acı topladım desem hayattan

Bir parça da olsa güler misin geceme uzaklardan?

Sen, bir pencere açarsan

Bakarsın soğur kaygılarım zamanla

Sen uzatırsan eğrilen omzuma elinden birini

Bakarsın bırakırım kamburumu tek başına

Üstesinden gelirim demekle olmazmış

Kahramanların bile ağladığı bir kaya varmış,

Hikâyeler söylemezmiş, yastığın bildiğini

Yastığın bildiğini, insan da bilmezmiş bazen

Ama sen şimdi oturduğun yerden kalkıp bana gelirsen

Gelirsen öyle üstün başın sabah 8 mahmurluğunda

Ya da vuslat heyecanını dolarsan sabahın 8inde boynuna

Ben de bırakırım kahraman olmayı

Bırakırım yaşlarımı da o kayanın yanına

Ben şimdi sana

Çok özledim desem

Alay etmeden, söz söylemeden

İlk kez duyar gibi adını annenin dilinden

Bir parça da olsa özledim der misin sen de içinden?

DİLARA GÖKÇE İNCE