HİNT TİYATROSU

HİNT TİYATROSU

Sanskritçe dramasının günümüze gelen eserleri, MS 1. yüzyıldan kalmadır.  Daha önceki dönemlere ait arkeolojik kanıtların varlığı, bir tiyatro geleneğinin varlığına dair bir gösterge sunmamaktadır. 

MÖ 1500 ile 1000 tarihli Eski Vedalar ( ilahiler) ilk örnekleri olduğu söylense de tiyatro literatürü açısından  sayılmamaktadır.

Mahābhāṣya tarafından yazılan Patanjali, Sanskritçe dramasının tohumları olabileceklere en erken örneğidir ve Hint Tiyatrosunun başlangıcı sayılabilir. 

Sanskrit tiyatrosunun başlıca kanıt kaynağı, kompozisyon tarihi kesin olmayan ve yazarı Bharata Muni’ye atfedilen bir özet olan Tiyatro Üzerine Bir İnceleme’dir ( Nātyaśāstra ) .

Treatise antik dünyada Dramaturginin en eksiksiz eseridir. Bu hitap davranan , dans , müzik , dramatik yapıya , mimari , kostümlerini , makyaj , sahne bir firma, seyirci, yarışmalar düzenlenmesi ve teklifler mitolojikTiyatronun kökenini açıklar. Bunu yaparken, gerçek tiyatro uygulamalarının doğası hakkında endikasyonlar sunar. Sanskrit tiyatrosu, kalıtsal bir süreçte, gerekli becerilerde (dans, müzik ve okuma) eğitim almış rahipler tarafından kutsal zeminde yapılırdı. Amacı hem eğitmek hem de eğlendirmektir.

Kraliyet mahkemelerinin himayesinde, sanatçılar aynı zamanda hareket etmiş olabilecek bir sahne yöneticisi ( sutradhara ) tarafından yönlendirilen profesyonel idarecilere aitti . 

Sanatçılar, vokal ve fiziksel teknikte titizlikle eğitilirdi.  Kadın sanatçılara karşı yasak yoktu; oyunlar erkek, kadın ve karma şeklinde olabiliyordu. Ancak bazı duyguların ifade edilmesi açısından erkeklerin çıkması için uygun görülmezdi ve kadınlar için daha iyi olduğu düşünülmekteydi.

Bazı sanatçılar kendi yaşlarında karakter oynamanın yanı sıra farklı yaşlarıda oynarlardı.

Tiyatronun unsurları olarak, Treatise (en etkili hareket), Abhinaya (gerçekçilik) odağı üzerine inşa olmuştu.

Drama Sanskrit edebiyatının en yüksek başarısı olarak kabul edilir .  Nayaka, Nayika  veya vidusaka gibi ana karakterlerinden faydalanırdı. Aktörler belirli bir tipte uzman olmuş olabilirdi.

Kalidasa’nın MÖ 1. yüzyılda, tartışmasız antik olarak kabul edilir Hindistan ‘ın en büyük Sanskritçe oyun yazarı. Kalidasa’nın tarafından yazılan Üç ünlü romantik piyesleri olan;  Mālavikāgnimitram ( Malavika ve Agnimitra ), Vikramuurvashiiya ( Vikrama ait ve Urvashi ) ve Abhijñānaśākuntala (Shakuntala’nın Tanınması ). Sonuncusu Mahabharata’daki bir hikayeden ilham aldı ve en ünlüsü. İlk İngilizce ve Almanca’ya çevrildi.

Bir sonraki büyük Hintli oyun yazarı Bhavabhuti idi. Malati -Madhava , Mahaviracharita ve Uttar Ramacharita : Bu üç oyunu yazdığı söylenmektedir.

Bu üç arasında, ikisi arasındaki son Ramayana tüm destanını kapsar . Güçlü Hint imparatoru Harsha (606-648), üç oyun yazmasıyla itibar kazanır : komedi Ratnavali, Priyadarsika ve Budist drama Nagananda.

https://www.bilgipedia.com.tr/hint-tiyatrosu/