ÇOCUK / Yazan: Gülistan İNAN

ÇOCUK

Çorabının yamasında gördüm çocuk,

Kimilerin göremediğini,

Çocukluğuma götürdün beni,

Tabanından ayrılmış ayakkabılarımı,

Yağmurlarda nasıl sürüklediğimi,

Çorabının yamasında gördüm çocuk,

Üşüyerek, çekingen akşamı beklediğimi,

Ellerim soğuk, karnım aç,

Ve bir insan azlığı okul binalarında,

Bir zamanlar çocuk,

Beklediğim zamanları hatırladım,

Atlı karıncaların gelmesini,

Doksanların sonlarını,

Gökkuşağı macunlardan düşler kurmayı,

Ne çok şey geçmişti ömürden,

Doyamadan çocukluğuma,

Dönme dolapları,

Rengarenk  macunları,

Doyasıya izleyerek, ağzımın sulu kenarından,

Ve bir Hasan amcanın muhallebisi bayram gibi dolan ara sokağımıza,

Şimdi benim gibi yalnız,

Sessizliğe bürünmüş,

Çorabının yaması ne güzeldi çocuk,

Alıp beni masumluğuma,

Şeker için ağlayan bir çocuğa götürdü.

Ve çıkamadım uzun zaman,

Zaman içimde kavruldu,

Saklambaçlarda bağıran teyzeler,

Gittiler…

Her şey bir bir yabana atmış gibi geçmişi;

Arabalar dolduruyor sokakları,

Çocukların sesi kesildi,

Doksanların sonlarıydı,

Renkli çiçekler, atlıkarıncalar gelirdi,

Azdı paramız belki ama

Yamalı pantolona diktiğimiz mavi düşlerimiz vardı.

Sokakları evi gibi sahiplenen teyzeler dağınık taşlarında,

Çorabının yamasında gördüm çocuk,

Geçmişimin filmini…

Gülistan İnan