Çobanla Bülbül / Ziya Gökalp

Çobanla Bülbül

Çoban kaval çaldı, sordu bülbüle:

“Sürülerin hani, ovan nerede? ”

Bülbül sordu, boynu bükük bir güle:

“Şarkılarım hani, yavrum nerede? ”

Ağla çoban ağla, ovan kalmadı.

Göz yaşı dök bülbül, yuvan kalmadı.

Çoban dedi: “Ülkeler hep gitse de,

Kopmaz bende Anadolu Ülkesi,”

Bülbül dedi:  “Düşman hased etse de

İstanbul da şakıyacak Türk sesi”

Çalış çoban, kurtar öz yurdunu.

Şairlerden topla, bülbül bir ordu.

Çoban dedi: “Edirne’den ta Van’a

Erzurum’a kadar benim mülklerim.”

Bülbül dedi: “İzmir, Maraş, Adana,

İskenderun, Kerkük en saf Türklerim”

Sarıl çoban, sarıl, mülkü bırakma.

Yad elinde, bülbül, Türk’ü bırakma.

Çoban dedi: Sürülerin hep kaçsa

Benim sürüm var, kaçmaz, adı Türk ili.

Bülbül dedi: “Şarkı ölsün, yok tasa;

Türkülerim yaşar söyler halk dili.

Yalvar çoban, yalvar, ilin kurtulsun.

Dile haktan, bülbül dilin kurtulsun.

Ziya Gökalp