BEYZA KAPLAN: KARANLIKLARDA BÜYÜMEK

KARANLIKLARDA BÜYÜMEK

 Onu çok seviyorum,

 Mutlu olmasam da,

 Aşığım Leyla gibi Mecnun’una,

 En saf duygularımla,

 Kanar yaralarım derinlerde.

 Aşınır gittikçe o buz kesen

 Sevgim. Acı vermese de sızlatıyor.

 İşte en derinleri,

 Karanlıklar ardına,

 Saklanmış hüzünlerim,

 Ortaya çıkmasındandır

 Bütün korkum.

 Sevilmeyi hak etmediğimi de

 Kim söyledi? İnsan sevebiliyorsa

 Hak etmez mi sevilmeyi?

 Değer verdikleri aşkı

 Korumaya çalışanlar çok mu saf?

 Ya da çok mu ağır bu saplantılar?

 Çözümler açıklayıcı mı değil,

 Yoksa karanlıktakiler

 Çıkmasın mı aydınlığa?

 Hep aydınlığa hasret yaşamaktansa,

 Karanlıklarda büyümekle yetinirim.

                       01.10.2013 BEYZA KAPLAN