AYÇA DURAK:YAĞMUR ~

YAĞMUR ~

Yağmur yağıyor...

Hem de bardaktan boşalırcasına.

Tanrı günahlarımızdan arınmamız için bize fırsat veriyor.

Banyo vakti.

Bense dua ediyorum.

Her damlanın bana seni getirmesi için.

Olmuyor...

Gelmiyorsun...

Yağmurun tek getirdiği soğuk oluyor.

Üşüyorum...

Nefesim camda buğu oluşturuyor.

Hemen adını yazıyorum oraya.

Olamaz!

Damlalar götürüyor seni.

Alıyorlar benden. 

İsmin siliniyor camdan.

Gidiyorsun...

Sonra yıldızları görüyorum.

Onlar kadar uzaksın bana.

Seni düşünüyorum...

Şu an ne yapıyorsun acaba?

Beni düşünmediğin kesin.

Belki uyuyorsundur...

Tekrar gökyüzüne kaldırıyorum başımı.

Hayal kuruyorum...

Yüzümde istem dışı gülümsememle birlikte.

Toprak kokusu geliyor burnuma.

Bayılırım bu kokuya.

Sen de seviyor musun acaba bu kokuyu?

Senin hakkında o kadar az şey biliyorum ki...

Adını biliyorum mesela.

Bir an bile ağzımdan düşürmediğim adını.

Sonra yanık kokusu geliyor bir yerlerden.

Kalbimdenmiş...

Ben de neden kaynaklanıyor bu acı demiştim.

Pencereleri açıyorum.

İnsanlar yanık kokusunu duymasın diye.

Gülümsüyorum sonra.

" Neyin var? " demesinler diye.

Yorgunum diyorum sadece.

Aşığım ben kalbim yanıyor diyemiyorum.

Dayanamıyorum sonra yağmura da senin gibi uzaktan bakmaya.

Şemsiyesiz atıyorum kendimi sokaklara.

Belki ıslandığım zaman, kalbimden eriyip gidersin

Umuduyla...