ARZU KUREYŞİ YAZDI: BAŞARMAK
Dünyanızı güzelleştirmek için çocukları izleyin. Çünkü en güzel dünyalar onların dünyalarıdır.
26 Haziran 2024 - 10:44
BAŞARMAK
Küçük çocuğun yürümeyi öğrenme tutkusunu fark ettiniz mi?
İlk ayakta durmaya çalıştığında nasılda meraklı ve heyecanlı görünüyor gözleri, değil mi?
Bir iki saniye ayakta durmanın mutluluğunu tam yaşamak isterken kendini yerde buluyor. Eşyaları tutup kalkıyor. Zamanla birlikte birinci adım, ikinci adım derken yine de düşüyor.
Tekrar kalkıyor.
Yine iki adım atıp tekrar düşüyor, vazgeçmeyip kalkıyor. Bu sefer üçüncü adımı atıyor. Ve bu şekilde devam ediliyor.
Düşe kalka düşe kalka o bırakın yürümeyi koşmayı bile bir gün öğreniyor.
Bunca emeği küçücük bir çocukta görmek bana hayallerim için çokta emek vermediğimi hatırlattığını söyleyebilirim.
Düştüğümde kendim kalkmak için kendimi zorlamıyorum. Zamana bırakıyorum.
Veya başka insanların elimi tutmalarını bekliyorum.
Ben yalnız yapamayacağım, bakışlarıyla bakıyorum insanlara.
Hâlbuki hayallerimin gerçekleşip gerçekleşmemesi benim elimde olduğunu biliyorum.
O küçücük çocuğun kalbindeki tutku bende de varsa o zaman hiç arkama bakmadan ileriye doğru çabalamalıyım.
Hata yaptığım da o çocuğun bahane üretmeyip tekrar kalktığı gibi ben de hatamı unutmalıyım.
"Unutmak, bir kabullenmedir. Hatırlanmamak değil."
"Evet, ben bu hatayı yaptım. Bunun için kendimden özür dilerim. Ve bir daha bunun gibi bir hatayı yapmamaya çalışırım." demektir unutmak.
Hatalarımızı kabul ettiğimizde artık onunla ilgili her konuyu kapatmış oluruz demektir. O artık bir hatıra olarak beynimizin bir köşesinde kendine yer kaplar ve bir daha o hatayı yapmamak için onu hatırlayabiliriz.
Yürümekte ne var ki bu çocuk bu kadar çabalıyor? Diye soruyorum kendime.
Yürümeye çalışmak yerine, oturup oyuncaklarıyla oynasa daha mutlu görünmeyecek mi?
En azından düşmenin verdiği acıyı çekmeyecek, değil mi?
Evet, ama bu çocuk sıradan bir çocuk değil ki oturup oyuncaklarıyla oynasın!
O dünyasını yürüyerek veya koşarak daha hızlı anlayabildiğini ve daha yakından görebildiğini düşündüğü için öğrenmek zorundadır.
Öğrenmek için tüm acılara katlanmak zorundadır.
Devam etmek zorundadır.
Çünkü o sıradan değil.
Onun bir dünyası var. Ve dünyasının içinde bin hayali...
Kuşlar gibi düşünün insanı. Kuşlar uçmayı öğrendikleri ve ilk uçuşlarını gerçekleştirdikleri zaman sanki yıllarca kaldıkları kafeslerden ayrılıp özgürlüğe kavuşuyorlarmış gibi arkalarından muhteşem bir görüntü bırakırlar.
İnsan ise yürümekle, koşmakla bastığı toprağın üzerinde iz bırakabilir.
Ve bu insandan çekilen muhteşem bir sahnedir; iz bırakmak. BAŞARMAK...
Dünyanızı güzelleştirmek için çocukları izleyin. Çünkü en güzel dünyalar onların dünyalarıdır.
Ve çocukluğunuzda ki dünyanızı hiç unutmayın.
Kim bilir?
Belki bugün başarmanızın tek sebebi o dünyaya bir gün sahiplendiğinizdendir.
Arzu KUREYŞİ 15.06.2024
Küçük çocuğun yürümeyi öğrenme tutkusunu fark ettiniz mi?
İlk ayakta durmaya çalıştığında nasılda meraklı ve heyecanlı görünüyor gözleri, değil mi?
Bir iki saniye ayakta durmanın mutluluğunu tam yaşamak isterken kendini yerde buluyor. Eşyaları tutup kalkıyor. Zamanla birlikte birinci adım, ikinci adım derken yine de düşüyor.
Tekrar kalkıyor.
Yine iki adım atıp tekrar düşüyor, vazgeçmeyip kalkıyor. Bu sefer üçüncü adımı atıyor. Ve bu şekilde devam ediliyor.
Düşe kalka düşe kalka o bırakın yürümeyi koşmayı bile bir gün öğreniyor.
Bunca emeği küçücük bir çocukta görmek bana hayallerim için çokta emek vermediğimi hatırlattığını söyleyebilirim.
Düştüğümde kendim kalkmak için kendimi zorlamıyorum. Zamana bırakıyorum.
Veya başka insanların elimi tutmalarını bekliyorum.
Ben yalnız yapamayacağım, bakışlarıyla bakıyorum insanlara.
Hâlbuki hayallerimin gerçekleşip gerçekleşmemesi benim elimde olduğunu biliyorum.
O küçücük çocuğun kalbindeki tutku bende de varsa o zaman hiç arkama bakmadan ileriye doğru çabalamalıyım.
Hata yaptığım da o çocuğun bahane üretmeyip tekrar kalktığı gibi ben de hatamı unutmalıyım.
"Unutmak, bir kabullenmedir. Hatırlanmamak değil."
"Evet, ben bu hatayı yaptım. Bunun için kendimden özür dilerim. Ve bir daha bunun gibi bir hatayı yapmamaya çalışırım." demektir unutmak.
Hatalarımızı kabul ettiğimizde artık onunla ilgili her konuyu kapatmış oluruz demektir. O artık bir hatıra olarak beynimizin bir köşesinde kendine yer kaplar ve bir daha o hatayı yapmamak için onu hatırlayabiliriz.
Yürümekte ne var ki bu çocuk bu kadar çabalıyor? Diye soruyorum kendime.
Yürümeye çalışmak yerine, oturup oyuncaklarıyla oynasa daha mutlu görünmeyecek mi?
En azından düşmenin verdiği acıyı çekmeyecek, değil mi?
Evet, ama bu çocuk sıradan bir çocuk değil ki oturup oyuncaklarıyla oynasın!
O dünyasını yürüyerek veya koşarak daha hızlı anlayabildiğini ve daha yakından görebildiğini düşündüğü için öğrenmek zorundadır.
Öğrenmek için tüm acılara katlanmak zorundadır.
Devam etmek zorundadır.
Çünkü o sıradan değil.
Onun bir dünyası var. Ve dünyasının içinde bin hayali...
Kuşlar gibi düşünün insanı. Kuşlar uçmayı öğrendikleri ve ilk uçuşlarını gerçekleştirdikleri zaman sanki yıllarca kaldıkları kafeslerden ayrılıp özgürlüğe kavuşuyorlarmış gibi arkalarından muhteşem bir görüntü bırakırlar.
İnsan ise yürümekle, koşmakla bastığı toprağın üzerinde iz bırakabilir.
Ve bu insandan çekilen muhteşem bir sahnedir; iz bırakmak. BAŞARMAK...
Dünyanızı güzelleştirmek için çocukları izleyin. Çünkü en güzel dünyalar onların dünyalarıdır.
Ve çocukluğunuzda ki dünyanızı hiç unutmayın.
Kim bilir?
Belki bugün başarmanızın tek sebebi o dünyaya bir gün sahiplendiğinizdendir.
Arzu KUREYŞİ 15.06.2024
FACEBOOK YORUMLAR