Mehmet Burak Çeri - Yaşamın Son Adımı

Yaşamın Son Adımı

Ölüme anlar var

Son kez bakıyorum gökyüzüne

Gökyüzünden hallice damlıyor gözyaşlarım

Arkamda demir işlemeler

Ayağım altından gökyüzü kayıyor sanki

Sırtımda öfke nefesleri

Tiz seslerle ağıtlar yanıyor rüzgarda

Göklere bakıyorum

Ya bulutlar var, ya beton baktığım yerlerde

Bir ağacın ara ara görünen yapraksız dalları

Kuşların bile küstüğü gökyüzüm

Gitmeyin kuşlar, gitmeyin

Baharı özlüyorum

Azap azap büyürken sızılar

Mersin dalları da kar etmiyor

Eriyorum

Bir çimdik ferim kalmış gözlerimde

Renkler çıldırıp idam edilmiş

Baktığım yer siyah, renkleri göremiyorum

Bahar nerede, bahçeler nerede?

Nesli tükenmiş naifliklerin

Betona sükût edip siluetler

Ölmüş gitmiş hepsi.

O ölen renklere götürün beni

O ölmüş sükûtların yanında olsun mezarım

Ölüme benden önce giden yalnızlığım

Soğuk duvarlara yapışan uykularım

Ebedi uykuya göç ederken adımlarım

Kulağımda dinlediğim şarkıların silik ezgileri

Birbirine karışmış saçlarım

Son bir an ağlayan gözlerim

Eski bir dosta tebessüm eden simam

Geliyorum renkler, geliyorum siluetler

Geliyorum yalnızlığım

Geliyorum.

MBÇ

tarihistan.org