Doğmuşum

Doğmuşum,

Keder ağacından beşiklere belenmişim
İlk tutunduğum anamın eli, babamın yüreği
İki yorgun gönül yaslanmış bir birine
Kucak olmuş, sarıp sarmalamış beni.

Hüzün kumaşından urbalar kesilmiş cılız bedenime,
Düşmüşüm, çamura bulanmışım
Anam gözyaşıyla yıkamış ruhumu
Kirden arınayım diye...
Babam omugam olmuş, çeliklemiş,
Bükülmeyeyim diye
Kırılganlığım bundandır belki...
Gülmeyi öğretmişlerse de
Becerememişim ağız dolusu gülmeyi

Olsun be cancağazım
Gurbet alın yazımız olmuş
Hasrettir hep sözümüz...
Gönlümüzle bakarız
Başka görmez gözümüz
Şiirdir avazımız,
Gariplik içimizde en derin sızımız olmuş...
Az olanda kıymet vardır bilirsin
Gülmek az’ımız olsun cancağızım