DEDEMİN MASALLARINDAN
“Mensur Masal”
Dedemin masallarını dinlemiştim senden, dedemin masallarını, destanlarını…
Boz bulanık dereler akarken, boz baykuşlar öterken karanlık gecelerde, gecenin zifiri karanlığı biterken, ışıkla bize bir yol göründü aniden…
Yıldızları ve gökyüzünü Tanrıdır süsleyen, yeryüzünü sana emanet eyleyen. Emanete sahip çıkmaktır murat, çıplağı giydirmek, fakiri doyurmak. Güçsüze yardım eden, sen Türk’sün budur senin Tören…
Göç için hazırlandığımız demlerdi, Yeni bir ateş sarmıştı bizi, Mustafa’nın nefesi, arttırmıştı bir kat daha gücümüzü, benliğimizi…
Ayrı, gayrı bir olduk, ayrı gibi gördüler oysa tek bir soy olduk…
Vaat edilmişti bize tek vatan, tek hükümran adalet ve nizamı görecekti cihan…
Hey geldi Tanrı’dan yola çıktık, Şimşek gibi atıldık güney ve batıya yedi koldan, Horasan’dan yolculuk, Azerbaycan, Acem, Anadolu bu yürüyüşte yok hudut…
Pirimiz idi Yesi’li Kara Ahmed; attığı okun peşi sıra yayıldık, Saru Saltuk, Hacı Bektaş, Geyikli Baba, Edebali Erenleri, işledi uzak, yakın boş toprağı, canlı, cansız her varlığı…
Attılar harcını adalet ve nizamın, hayat buldu rüyası Atamın; Alpaslan’da Osman’da…
Elbet devam ederiz biz bu ruhla, yeniden cihanda…
Celil ALTINBİLEK