RÜMEYSA ERTEM: ÇİÇEK VE İBRAHİM

ÇİÇEK VE İBRAHİM

Geceler sinmiş koynumuza yine,

Uyku tutmazlığın sınır tanımazlığında,

Nazlanıp sazlanmış yazmak isteği.

Zifiriliğin tozunda boğulurken

Yazmak, kurtarır olmuş soluğumuzu,

Bir haller mi olmuş akla? Durmuş.

Sonuncu baharın serinliğinde,

Bir yürek ki sızlanıp solmuş.

Hangi dilin yüreği beş para edermiş!

İnsan, susarak da konuşabilirmiş.

Bir kucak dolusu İbrahim olsun sizlere!

Öyle sıcak bir İbrahim, güneş desen değil,

Bahar desen değil, har desen değil.

Öyle sakin bir İbrahim, köy desen değil

Sadece desen değil, gece desen değil.

Öyle rüzgârlı bir İbrahim, gökyüzü desen değil

Hu desen değil, Lokmanruhu desen değil.

Öyle dik duruşlu bir İbrahim, Hz. İbrahim desen değil

Bayrak desen değil, hak desen değil.

Bir kucak dolusu Çiçek olsun sizlere!

Öyle alımlı bir Çiçek, çiçek desen değil,

Bebek desen değil, melek desen değil.

Öyle, seyir etmeli bir Çiçek, deniz desen değil,

Galatımeşhur desen değil, billur desen değil.

Öyle, kırılgan bir Çiçek, seramik desen değil,

Sevdalı desen değil, ağaç dalı desen değil.

Öyle, yiğit bir Çiçek, Hz. Sümeyye desen değil,

Hicret desen değil, adalet desen değil.

Çiçek ve İbrahim

Biri toprak ile bir olmuş, biri hala can.

Diyar-ı Bekir'in çocuğu İbrahim;

Küçücük bedeninle,

İşte karşımdaydın

O koca ejderha ile cesurca savaşmışsın

Ve bu savaşı sen kazanmışsın İbrahim,

Gördüm!

Çiçek kazanamadı ama sen de çiçek açmışsın İbrahim,

Gördüm!

Hiç konuşmadık, hiç tanışmadık, hiç ağlamadık

Baktın bana İbrahim, öyle güzeldi ki gözlerin

Çiçek gibi.

Gülümseyişlerinin içine hüzün sığdırılmış;

Çiçek gibi baktın.

Sen yüzüme bakarken gözlerim demlenmiş,

Görme istedim.

Hıçkırığımı içimde tutarcasına ses ettim sana:

Sarılalım mı?

Sarıldık, hiç tanımadığın birine niye sarılıyorsun İbrahim?

Şimdi bana denk geldin, bir şey yapmam sana.

Ya sonra? Şeker verirlerse alma sakın.

Görüşürüz İbrahim, Çiçek gibi sarıldın.

Bana, ölümünden sonra ona hiç sarılamayacağımı bildiğim

Çiçek gibi sarıldın.

04/10/2016 Rümeysa ERTEM